The Unusual Story of the Pocket Veto Case, 1926-1929
Zgodnie z Konstytucją Stanów Zjednoczonych, jeśli ustawa nie zostanie zwrócona do Kongresu przez prezydenta w ciągu dziesięciu dni od jej otrzymania, a Kongres zakończył obrady, ustawa zostaje skutecznie zawetowana. Tak zwane weto kieszonkowe datuje się co najmniej od czasów prezydentury Jamesa Madisona (1808-1816), ale konstytucyjność jego stosowania nie była rozpatrywana przez Sąd Najwyższy do czasu rozstrzygnięcia sprawy Okanogan i in.
przeciwko Stanom Zjednoczonym w 1929 r., w ostatnim roku kadencji prezesa Sądu Najwyższego Tafta. Pomimo odpowiedzi na sytuację w prawie Indian amerykańskich, sprawa Pocket Veto jest godna uwagi ze względu na fakt, że jej ostateczna decyzja nie miała nic wspólnego z prawem Indian. Plemię Okanogan jest ledwie wspomniane w jednogłośnej opinii Sądu, wydanej przez sędziego Edwarda Sanforda, który ostatecznie stwierdził, że weto kieszonkowe jest konstytucyjnym wykonywaniem władzy prezydenckiej.
The Unusual Story of the Pocket Veto Case bada podstawowe napięcie między władzą kongresową a prerogatywą wykonawczą. Szczególnie dziś, gdy takie napięcie jest bardzo widoczne, tym ważniejsze staje się zrozumienie, w jaki sposób i dlaczego Konstytucja wydaje się do niego zachęcać.
Studiowanie sprawy Okanogan et al. przeciwko Stanom Zjednoczonym i wykorzystanie weta kieszonkowego stanowi doskonały przykład napięcia między Kongresem a prezydentem.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)