Nieznane życie Jezusa Chrystusa: Oryginalny tekst odkrycia Nicolasa Notovitcha z 1887 roku

Opinie czytelników

Książka bada tak zwane „brakujące lata” Jezusa, sugerując, że podróżował do Indii i studiował pod okiem duchowych mistrzów, co prowadzi do znaczących filozoficznych podobieństw między buddyzmem a chrześcijaństwem. Chociaż narracja urzeka wielu czytelników, jest również krytycznie postrzegana jako spekulatywna i pozbawiona solidnych dowodów.

Czytelnicy chwalą książkę za to, że jest interesującą i ekscytującą lekturą, zapewniającą unikalne spojrzenie na życie Jezusa i rysującą powiązania między religiami Wschodu i Zachodu. Wielu uznało relacje autora z podróży za wciągające i doceniło eksplorację alternatywnych narracji dotyczących nauk Jezusa.

Krytycy podkreślają, że książka często przechodzi do długich opisów podróży autora, zanim dotrze do głównej dyskusji, powodując jej przeciąganie. Niektórzy czytelnicy kwestionują wiarygodność autora i dokładność historycznych twierdzeń o Jezusie, zauważając brak rygoru naukowego i obecność błędów w odniesieniach biblijnych. Ponadto istnieją obawy dotyczące nadmiernego skupienia się na osobistych doświadczeniach i postrzeganej arogancji w pisarstwie autora.

(na podstawie 167 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Unknown Life of Jesus Christ: The Original Text of Nicolas Notovitch's 1887 Discovery

Zawartość książki:

Tłumaczenie: J. H. Connelly i L. Landsberg.

Po wojnie tureckiej (1877-1878) odbyłem serię podróży po Wschodzie. Z małego niezwykłego Półwyspu Bałkańskiego udałem się przez Kaukaz do Azji Środkowej i Persji, a na koniec, w 1887 roku, odwiedziłem Indie, wspaniały kraj, który przyciągał mnie od najmłodszych lat. Moim celem w tej podróży było zbadanie i poznanie w domu ludów zamieszkujących Indie i ich zwyczajów, wielkiej i tajemniczej archeologii oraz kolosalnej i majestatycznej przyrody ich kraju. Wędrując bez ustalonych planów, od jednego miejsca do drugiego, dotarłem do górzystego Afganistanu, skąd wróciłem do Indii przez malownicze przełęcze Bolan i Guerna. Następnie, jadąc w górę Indusu do Raval Pindi, przejechałem przez Pendżab - krainę pięciu rzek; odwiedziłem Złotą Świątynię w Amritsar - grób króla Pendżabu, Ranjita Singha, niedaleko Lahore; i skierowałem się w stronę Kaszmiru, "Doliny Wiecznej Błogości". Odtąd kierowałem swoimi peregrynacjami zgodnie z moją ciekawością, aż dotarłem do Ladakh, skąd zamierzałem wrócić do Rosji przez Karakorum i chiński Turkiestan.

Pewnego dnia, odwiedzając klasztor buddyjski na mojej trasie, dowiedziałem się od głównego lamy, że w archiwach Lhasy istnieją bardzo starożytne pamiętniki odnoszące się do życia Jezusa Chrystusa i narodów zachodnich, a niektóre wielkie klasztory posiadają stare kopie i tłumaczenia tych kronik.