Niewolność prasy

Opinie czytelników

Recenzje prezentują spolaryzowany pogląd na książkę, podkreślając znaczącą krytykę dotyczącą jej logiki i głębi, a jednocześnie uznając jej pouczające aspekty. Niektórzy czytelnicy uznali ją za cenne źródło, które rzuca światło na korupcję i stronniczość mediów, podczas gdy inni krytykowali ją za powtarzalność i brak rygorystycznej argumentacji.

Wielu czytelników doceniło książkę za ujawnienie korupcji w mediach i zaoferowanie historycznych spostrzeżeń. Została ona opisana jako pouczająca i dobra lektura dla tych, którzy cenią swoją wolność. Niektórzy uznali ją za lekturę obowiązkową i cieszyli się wciągającym pisarstwem Levina.

Krytycy zauważyli, że książka jest powtarzalna i nie oferuje nic nowego dla osób zaznajomionych z tendencyjnością mediów. Niektórzy uważali, że argumenty Levina są błędne i nie mają poparcia w faktach, określając je jako amatorskie. Inni uznali ją za nudną i stratę czasu, odrzucając przedstawione pomysły jako konspiracyjne lub bezpodstawne.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Unfreedom of the Press

Zawartość książki:

Sześciokrotny autor bestsellerów New York Timesa, gwiazda FOX News i prezenter radiowy Mark R. Levin "rozprawia się z mediami informacyjnymi" (The Washington Times) w tej aktualnej i przełomowej książce pokazującej, jak wielka tradycja amerykańskiej wolnej prasy zdegenerowała się w bezstronny zawód, który roztrwonił wiarę i zaufanie opinii publicznej.

Unfreedom of the Press nie jest kolejną książką o prasie. W "najlepszym dziele Levina" (Breitbart) pokazuje on, jak ci, którym powierzono dziś relacjonowanie wiadomości, niszczą wolność prasy od wewnątrz - nie poprzez działania urzędników państwowych, ale poprzez własne porzucenie rzetelności reporterskiej i obiektywnego dziennikarstwa. Z dogłębnym tłem historycznym, z którego słyną jego książki, Levin zabiera cię w podróż przez wczesną amerykańską prasę patriotyczną, która z dumą promowała zasady określone w Deklaracji Niepodległości i Konstytucji.

Następnie przedstawia wczesne dekady Republiki, podczas których gazety w całym młodym kraju były otwarte i przejrzyste, jeśli chodzi o ich zaciekłą lojalność wobec jednej lub drugiej partii politycznej. Dopiero na początku ery postępu i XX wieku po raz pierwszy pojawiła się rzekoma "obiektywność prasy", pozostawiając nas w miejscu, w którym jesteśmy dzisiaj: z partyjną prasą partyjną w przeważającej mierze zgodną z ideologią polityczną, ale obłudnie zaangażowaną w masową nieprawdę co do jej prawdziwej natury.