Niewidzialna doktryna: Tajna historia neoliberalizmu

Opinie czytelników

Recenzje książki podkreślają jej silną eksplorację neoliberalizmu i jego wpływu na współczesne społeczeństwo. Czytelnicy opisują ją jako prowokującą do myślenia, otwierającą oczy i pilną lekturę, która wywołuje gniew i refleksję na temat nierówności ekonomicznych, kryzysów środowiskowych i korupcji politycznej. Podczas gdy wielu chwali jej przejrzystość i zwięzłość, niektórzy wyrażają obawy związane z wąskim spojrzeniem na kapitalizm i sporadyczną gadatliwością.

⬤ Wciągająca i dobrze napisana
⬤ Otwierająca oczy analiza neoliberalizmu i jego implikacji
⬤ Oferuje jasne zrozumienie złożonych kwestii współczesnego społeczeństwa
⬤ Zachęca czytelników do krytycznego myślenia o systemach gospodarczych i politycznych
⬤ Wielu czytelników uznało ją za inspirującą i pouczającą.

⬤ Niektórzy uważali, że ma wąską definicję kapitalizmu
⬤ # Kilka recenzji zauważyło, że czasami jest rozwlekła
⬤ Może nie dostarczać wystarczająco dogłębnych odpowiedzi na złożone kwestie
⬤ Książka może być postrzegana jako przytłaczająca lub irytująca dla niektórych czytelników.

(na podstawie 38 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Invisible Doctrine: The Secret History of Neoliberalism

Zawartość książki:

Ostra, zaciekle uargumentowana rozprawa z neoliberalizmem, która nie tylko definiuje tę śliską koncepcję, ale także łączy ją z kryzysem klimatycznym, ubóstwem i faszyzmem - i pokazuje nam, jak z tym walczyć.

Neoliberalizm jest dominującą ideologią naszych czasów. Kształtuje nas na niezliczone sposoby, ale większość z nas ma trudności z wyrażeniem tego, czym jest. Co gorsza, zostaliśmy przekonani do zaakceptowania tego ekstremalnego wyznania jako swego rodzaju prawa naturalnego. W książce Invisible Doctrine dziennikarz George Monbiot i filmowiec Peter Hutchison obalają ten mit. Pokazują, jak w latach 30. XX wieku skrajna filozofia - propagująca konkurencję jako cechę definiującą ludzkość - była systematycznie przejmowana przez grupę bogatych elit, zdeterminowanych, by strzec swoich fortun i władzy. Think tanki, korporacje, media, wydziały uniwersyteckie i politycy zostali wykorzystani do promowania idei, że ludzie są konsumentami, a nie obywatelami.

Jednym z najbardziej zgubnych skutków było sprawienie, że różne kryzysy - od katastrof klimatycznych po krachy gospodarcze, od degradacji usług publicznych po szerzące się ubóstwo wśród dzieci - wydawały się ze sobą niezwiązane. W rzeczywistości wszystkie one zostały zaostrzone przez "niewidzialną doktrynę", która podporządkowuje demokrację władzy pieniądza. Monbiot i Hutchison łączą kropki - i śledzą bezpośrednią linię od neoliberalizmu do faszyzmu, który żeruje na ludzkiej beznadziei i desperacji.

Występując przeciwko bajce o kapitalizmie i populistycznym teoriom spiskowym, Monbiot i Hutchison kładą podwaliny pod nową politykę, opartą na prawdziwie partycypacyjnej demokracji i "prywatnej wystarczalności, publicznym luksusie" - inspirującej wizji, która może pomóc zakończyć erę neoliberalizmu.