Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki podkreślają jej mocne strony w dostarczaniu jasnych i wnikliwych analiz filozofii Nietzschego, Heideggera i Bubera, co czyni ją dobrym źródłem wprowadzającym. Pojawiają się jednak krytyczne uwagi dotyczące jakości wydań drukowanych, ograniczonego zasięgu niektórych filozofów oraz ostrej krytyki stylu pisania Heideggera, którą niektórzy czytelnicy uznali za nieprzydatną.
Zalety:⬤ Przejrzyste analizy Nietzschego i Bubera
⬤ Dobre wprowadzenie dla początkujących
⬤ Wnikliwy komentarz na temat ludzkiego rozumowania i psychologii
⬤ Doświadczenie Kaufmanna w obu językach wzbogaca tekst.
Wady:⬤ Heidegger jest krytykowany za swój niejasny styl pisania
⬤ niektórzy czytelnicy uznali omówienie Bubera za niewystarczające
⬤ problemy z jakością druku i legalnością wydania
⬤ wysoka cena za postrzeganą niską jakość.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Nietzsche, Heidegger, and Buber
Zawartość książki:
W tym drugim tomie trylogii, która stanowi przełomowy wkład w filozofię, psychologię i historię intelektualną, Walter Kaufmann wybrał trzy przełomowe postacie współczesności, które radykalnie zmieniły nasze rozumienie tego, czym jest bycie człowiekiem. Jego interpretacje Nietzschego, Heideggera i Bubera są żywe, przystępne i przenikliwe, i zgodnie z najlepszą tradycją naukową rzucają wyzwanie i rewidują przyjęte poglądy.
Po rozdziale wprowadzającym na temat Kierkegaarda i Schopenhauera, ze szczególnym uwzględnieniem poglądów tego pierwszego na rozpacz, a drugiego na szaleństwo i represje, Kaufmann argumentuje, że Nietzsche był pierwszym wielkim psychologiem głębi i pokazuje, jak zrewolucjonizował ludzkie rozumienie siebie. Psychologia Nietzschego, w tym jego fascynująca psychologia masek, jest omówiona w pełni i fachowo. Wersja egzystencjalizmu Heideggera jest tutaj poddana druzgocącemu atakowi.
Po jej skrytykowaniu Kaufmann pokazuje, w jaki sposób ta sama mentalność znajduje wyraz w filozofii Heideggera i jego niesławnych już pro-nazistowskich pismach. Tutaj, podobnie jak w przypadku portretów innych ważnych myślicieli, autorowi zależy na pokazaniu, że jego tematy są jednym kawałkiem.
