Ocena:
Książka oferuje złożoną analizę ekonomii politycznej, przeciwstawiając socjaldemokrację kapitalizmowi rynkowemu. Jest ceniona za wnikliwe dyskusje i badania poparte danymi, ale krytykowana za pominięcia, niespójności i metody statystyczne.
Zalety:⬤ Dobry materiał do studiowania ekonomii politycznej
⬤ wnikliwa i dobrze zbadana treść
⬤ obejmuje tematy takie jak nierówności, płace, zatrudnienie i kapitalizm
⬤ późniejsze rozdziały zapewniają bardziej etyczne spojrzenie na dobrobyt i jego wpływ na dystrybucję dochodów.
⬤ Sprzeczne argumenty i brak jasności
⬤ selektywne pomijanie ważnych krajów i kwestii
⬤ nadmiernie statystyczne podejście, które może nie uchwycić dynamicznych czynników świata rzeczywistego
⬤ kategoryzacje gospodarek są postrzegane jako arbitralne
⬤ brak słownika i czasami jest postrzegany jako złożony lub niejasny.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Inequality and Prosperity: Social Europe vs. Liberal America
Jakie są względne zalety amerykańskiego i europejskiego systemu społeczno-gospodarczego? Długotrwałe debaty rozgorzały w ostatnich latach wraz z ekspansją Unii Europejskiej i coraz ostrzejszymi różnicami politycznymi i kulturowymi między Stanami Zjednoczonymi a Europą. W książce "Nierówność i dobrobyt" Jonas Pontusson przedstawia przegląd porównawczy dwóch głównych modeli rynków pracy i systemów opieki społecznej w rozwiniętym świecie przemysłowym: "liberalnego kapitalizmu" w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii oraz kapitalizmu "rynku społecznego" w Europie Północnej.
Te dwa modele równoważą kwestie wydajności i sprawiedliwości na zasadniczo różne sposoby. W latach dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia zapowiadane siły globalizacji (wraz ze zmianami demograficznymi i związaną z nimi presją polityczną) zdawały się zagrażać istnieniu społeczno-rynkowych gospodarek Europy. Czy pakty społeczne Szwecji i Niemiec były przestarzałe? Czy różne odmiany kapitalizmu pozostałyby możliwe, czy też ustalenia dotyczące rynku pracy i opieki społecznej zbliżały się do normy amerykańskiej? Pontusson sprzeciwia się koncepcji nieuniknionej konwergencji: wierzy, że gospodarki społeczno-rynkowe mogą przetrwać, a nawet rozwijać się we współczesnej gospodarce światowej.
Swoją argumentację opiera na ogromnej ilości wysoce wyspecjalizowanych badań dotyczących osiemnastu krajów, wykorzystując dane na poziomie krajowym z ostatnich trzydziestu lat. Wśród obszarów, które bada, są dynamika rynku pracy, dystrybucja dochodów, wyniki zatrudnienia, negocjacje płacowe, wyniki na poziomie firmy oraz zmieniające się możliwości państwa opiekuńczego.
