Nieprawdziwe gry

Opinie czytelników

Recenzje „Spurious Games” autorstwa Davida Jenkinsa prezentują mieszany odbiór, przy czym niektórzy chwalą jej humor, spryt i unikalny styl, podczas gdy inni uważają ją za zawiłą i niesatysfakcjonującą. Książka oscyluje między satyrycznym podejściem do zagadek morderstw a złożoną narracją z istotnymi elementami szachowymi.

Wciągający humor, inteligentna narracja i dziwaczne postacie; czytelnicy uważają, że jest to zabawne dzięki sprytnym odniesieniom kulturowym i unikalnej mieszance satyry. Wielu podobał się motyw szachowy, a nawet osoby niegrające w szachy mogły docenić tę historię.

Krytycy wspominają o zawiłych wątkach i braku tradycyjnej struktury tajemnicy. Niektórzy stwierdzili, że dialogi są nierealistyczne, a książka jest niewygodna, co odbiera przyjemność z czytania. Ponadto nadmierne skupienie się na strategii szachowej może zrazić czytelników niezaznajomionych z grą.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Spurious Games

Zawartość książki:

Lokalny szachista zostaje znaleziony martwy, a jego przedwczesny koniec wydaje się podejrzany. Inspektor John Logos z St Borstal Constabulary w Kornwalii zostaje wezwany do zbadania sprawy, która okazuje się być seryjnym mordercą grasującym w spokojnym, kontemplacyjnym świecie kornwalijskich szachów. Detektywi szybko stają się pionkami w grze aroganckiego masterminda nazywającego siebie "Turkiem", który drwi z nich wskazówkami związanymi z szachami. Zdezorientowani, wzywają Caradoca Pritcharda, ekscentrycznego walijskiego profesora, seryjnego obrazoburcę i eksperta w dziedzinie profilowania kryminalistycznego. Razem muszą walczyć z czasem, aby przewidzieć następny ruch zabójcy.

Gdy akcja zbliża się do dramatycznego punktu kulminacyjnego, tylko jeden gracz może wygrać, ale tylko wtedy, gdy uniknie impasu.

Literacka powieść idei podszywająca się pod kryminał, Spurious Games wykazuje konsekwentnie zabawne poczucie humoru, które przeczy jej zasadniczej powadze jako rozbudowanej riffie na temat autentyczności. Pomimo swoich korzeni w szachach, istnieje wiele ważnych "pokazów pobocznych", wszystkie traktowane z równą ironiczną ironią.