Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Disability, Providence, and Ethics: Bridging Gaps, Transforming Lives
Ludzka niepełnosprawność rodzi najtrudniejsze pytania ludzkiej egzystencji i prowadzi bezpośrednio do problemu przyczynowości - podstawowej intuicji, że ktoś, boski lub ludzki, musiał być winny.
Teologia chrześcijańska zwróciła niemal szczególną uwagę na Opatrzność, wyraz boskiej woli w świecie jako przyczynę wszystkich rzeczy. To zaabsorbowanie trzyma w niewoli chrześcijańską wyobraźnię, pozostawiając Kościół źle przygotowanym do zaangażowania się w ludzką rzeczywistość niepełnosprawności. Refleksja teologiczna, argumentuje Hans Reinders, może powstać tylko jako aktywność drugiego rzędu, która następuje po prawdziwej uwadze na doświadczenie niepełnosprawności.
Disability, Providence, and Ethics oferuje bardziej doskonały sposób podejścia do tego trudnego tematu. Reinders prowadzi czytelników od utożsamiania niepełnosprawności z tragedią - poprzez lament - do możliwości teologicznej nadziei i wyrażania przez nią Bożej obecności. W szczególności Reinders ponownie rozważa dwa główne tradycyjne źródła chrześcijańskiej myśli o Opatrzności, biblijny tekst Hioba i teologiczną pracę Jana Kalwina. W całej książce pierwszoosobowe relacje o niepełnosprawności otwierają teksty biblijne i teologię chrześcijańską - a nie odwrotnie. Ostatecznie teologia Opatrzności zaczyna się od obecności Ducha, a nie od problemu przyczynowości.