Nienawidzę Krainy Jezior

Opinie czytelników

Książka jest mieszanką filozoficznych refleksji i historycznych przemyśleń na temat Krainy Jezior, którą niektórzy czytelnicy uznają za rozczarowującą lub pretensjonalną, podczas gdy inni docenią jej głębię i wnikliwość.

Oferuje unikalne filozoficzne spostrzeżenia i historyczny kontekst na temat Krainy Jezior; podważa koncepcję tego obszaru jako jedynie miejsca turystycznego.

⬤ Nie jest to łatwa ani wciągająca lektura
⬤ przez niektórych postrzegana jako pobłażliwa
⬤ może nie być skuteczna dla czytelników szukających tradycyjnego przewodnika turystycznego.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

I Hate the Lake District

Zawartość książki:

Alternatywne spojrzenie na północno-zachodnią Anglię, które zagłębia się w jej obcą przeszłość.

I Hate the Lake District oferuje inną wizję środowiska wiejskiego niż te, które można znaleźć w wielu współczesnych tekstach przyrodniczych. Opierając się na podróżach autora po północno-zachodniej Anglii, książka porusza kwestie energii jądrowej i wojny nuklearnej, niewolnictwa, imperializmu, duchów, miłości, Boga, karaluchów oraz przemocy i przypadkowości samej „natury”, której ludzka obecność jest jedynie częścią. Każdy rozdział zaczyna się od relacji z wizyty w miejscu w tej odległej części Anglii, na głębokiej północy, ale dygresje i wędrówki przez różnorodne tematy i tematy.

Wśród miejsc odwiedzanych przez Gere'a znajdują się: nieczynna elektrownia atomowa w Sellafield, będąca domem dla wszystkich brytyjskich odpadów nuklearnych; jezioro Coniston, gdzie Donald Campbell zginął, próbując pobić rekord prędkości wody; Mur Hadriana, najdalszy zasięg Imperium Rzymskiego; tajemnicza i śmiertelna zatoka Morecambe; miejsca niewolnictwa na północnym zachodzie; miejsca, w których widziano UFO, awangardowi artyści tworzyli dzieła, a islamscy terroryści trenowali; slumsy, w których marynarze budujący koleje mieszkali ze swoimi rodzinami; a nawet pozostałości Blobbyland w Morecambe.

W „I Hate the Lake District” Gere rzuca wyzwanie burżuazyjnemu pastoralizmowi popularnego pisarstwa przyrodniczego i ukazuje krajobraz północno-zachodniej Anglii jako głęboko nienaturalny i dziwny.