World's End
Wspomnienia i historia kultury World's End, dzielnicy zachodniego Londynu niegdyś zamieszkałej przez artystów bohemy i punk rocka, a obecnie będącej ostoją neoliberalizmu.
Relacja Charliego Gere'a z dorastania w dzielnicy World's End w zachodnim Londynie podczas zimnej wojny łączy w sobie lokalną historię, historię kultury, wspomnienia i silne poczucie apokaliptyki. Niegdyś zaniedbana część Chelsea na złym końcu King's Road, World's End od dawna była miejscem dla pisarzy i artystów bohemy, w tym Turnera, Whistlera, Becketta, Bacona i muzy Bacona Henrietty Moraes, z których wszyscy wykazywali odpowiednią apokaliptyczną wrażliwość. Po II wojnie światowej, podczas której obszar ten ucierpiał w wyniku poważnych bombardowań, stał się centrum kontrkultury, która wyłoniła się z tego, co Jeff Nuttall nazwał "kulturą bombową", ukształtowaną przez groźbę nuklearnej zagłady.
Słynny butik Granny Takes a Trip został otwarty w 1966 roku, a później dołączyły do niego Hung On You, Puss Weber's Flying Dragon Tea Room i komuna Gandalf's Garden. W okolicy znajdowali się również arystokraci trepanujący i lwy domowe, wśród innych dziwactw. W latach 70-tych World's End było centrum punk rocka. Rodzice Gere'a przybyli tam w ramach fali gentryfikacji, a Gere, który się tam urodził i wychował, był świadkiem ewolucji społecznej i kulturowej. Jako nastolatek doznał traumy z powodu perspektywy wojny nuklearnej. Żył wystarczająco długo, by zobaczyć, jak World's End nosi ślady wymykającego się spod kontroli neoliberalizmu i towarzyszących mu groteskowych nierówności. Ale i to przeminie, tak jak kończą się światy.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)