Niemiecka seria raportów: Nocna walka

Oryginalny tytuł:

German Report Series: Night Combat

Zawartość książki:

Czytelnik przedwojennego podręcznika operacyjnego niemieckiej armii, po dotarciu do rozdziału zatytułowanego "Walka nocna", odkrył, że temat ten został omówiony bardzo zwięźle i nieco powierzchownie. Treść nie ujawniała ogromnego znaczenia, jakie nocna walka i nocne ruchy miały przybrać w nowoczesnych działaniach wojennych.

Podczas dwóch wojen światowych, noc i inne okresy słabej widoczności, takie jak mgła, burze śnieżne lub ulewy, stopniowo zaczęły być uważane za idealny czas na działanie. Zakłócenia z powietrza ograniczały walkę i paraliżowały ruchy w godzinach dziennych, w wyniku czego przestrzeń między frontem a najbardziej oddalonym zakątkiem tyłów była często pusta i opuszczona. W godzinach ciemności walka i ruchy wznawiały się z nową intensywnością. Po pewnym czasie niemiecki żołnierz uznał tę kretą egzystencję za normalną, ale wniosek, jaki należało wyciągnąć z tego niezaprzeczalnego faktu, był taki, że ustalanie harmonogramów szkoleniowych było całkowicie nieodpowiednie.

W Rosji coraz więcej akcji odbywało się nocą. Gdy w późniejszych latach wojny powszechnie zdawano sobie z tego sprawę, znaczna część szkolenia poszczególnych jednostek odbywała się w ciemnościach i innych okresach słabej widoczności.

Materiał do tej broszury został przygotowany dla Wydziału Historycznego EUCOM przez grupę byłych niemieckich generałów i oficerów sztabu generalnego. Główny autor, były gen. bryg. Alfred Toppe, i większość jego współpracowników służyła przez dłuższy czas na froncie rosyjskim podczas II wojny światowej. Co więcej, większość z nich pełniła funkcje związane ze szkoleniem wojsk.