Nieludzka ziemia: Poszukiwanie prawdy w sowieckiej Rosji, 1941-1942

Opinie czytelników

Książka „Nieludzka ziemia” Józefa Czapskiego jest chwalona za mocne przedstawienie trudnych realiów, z jakimi musieli zmierzyć się Polacy podczas II wojny światowej, zwłaszcza cierpienia w Rosji Sowieckiej. Służy jako przejmujące przypomnienie historycznych okrucieństw i wytrwałości tych, którzy je znosili. Wielu czytelników podkreśla jej emocjonalny wpływ, głębię opisów i odporność autora, co czyni ją godną polecenia lekturą.

⬤ Niezwykle poruszająca i mocna narracja
⬤ ujawnia tragiczną historię Polski
⬤ wyjątkowe opisy
⬤ pokazuje odwagę i wytrwałość autora
⬤ służy jako ważne przypomnienie zła w historii
⬤ wysoce polecana przez czytelników jako najlepsza książka.

Niektóre recenzje sugerują, że temat jest ciężki i tragiczny, co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom; intensywne skupienie się na cierpieniu i brutalności może być dla niektórych niepokojące.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Inhuman Land: Searching for the Truth in Soviet Russia, 1941-1942

Zawartość książki:

Klasyczny reportaż o zbrodni katyńskiej podczas II wojny światowej autorstwa żołnierza, który sam ledwo uniknął okrucieństwa.

W 1941 roku, kiedy Niemcy zwróciły się przeciwko ZSRR, dziesiątki tysięcy Polaków - mężczyzn, kobiet i dzieci, którzy głodowali, chorowali i byli zubożali - zostało zwolnionych z sowieckich obozów jenieckich i pozwolono im dołączyć do polskiej armii formowanej na południu Rosji. Jednym z ocalałych, który odbył trudną zimową podróż, był malarz i oficer rezerwy Józef Czapski.

Generał Anders, głównodowodzący armią, wyznaczył Czapskiemu zadanie przyjęcia Polaków przybywających na szkolenie wojskowe, zebrania relacji o ich losach, zorganizowania edukacji, kultury i wiadomości dla żołnierzy oraz, co najważniejsze, zbadania zniknięcia tysięcy zaginionych polskich oficerów. Blokowany na każdym szczeblu przez władze sowieckie, Czapski nie wiedział, że w kwietniu 1940 r. oficerowie zostali rozstrzelani w lesie katyńskim, zbrodni, za którą Rosja sowiecka nigdy nie wzięła odpowiedzialności.

Relacja Czapskiego z lat po zwolnieniu z obozu, formowania polskiej armii i jej żmudnej wędrówki przez Azję Środkową i Bliski Wschód do walki na froncie włoskim jest bogata w anegdoty o cierpieniach Polaków w ZSRR, cytaty z polskiej poezji, która podtrzymywała jego i jego towarzyszy, spotkania z postaciami literackimi (w tym Anną Achmatową) i filozoficzne przemyślenia na temat relacji między narodowościami.