Niegrzeczne przebudzenia ze snu na jawie

Opinie czytelników

Książka przedstawia trzymającą w napięciu i naładowaną emocjonalnie relację z osobistych doświadczeń autora z bezdomnością, rzucając światło na niepowodzenia instytucji charytatywnych i oczekiwania społeczne. Opisywana jest jako trudna, ale istotna lektura, która podważa postrzeganie ubóstwa i dobroczynności.

Dobrze napisana i trzymająca w napięciu książka oferuje ważne i otwierające oczy spojrzenie na bezdomność i wady systemów charytatywnych. Wielu czytelników uznało ją za wciągającą i niemożliwą do odłożenia, podczas gdy inni chwalili jej emocjonalną głębię i zdolność do zwiększania świadomości na temat zmagań bezdomnych. Autor zapewnia osobisty akcent, który rezonuje z wieloma osobami.

Książka porusza ciężkie i niepokojące tematy, co czyni ją trudną lekturą dla niektórych. Ujawnia niepokojące prawdy o instytucjach charytatywnych i może być wstrząsająca lub przytłaczająca dla czytelników nieprzygotowanych na przedstawione surowe realia.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Rude Awakenings from Sleeping Rough

Zawartość książki:

To historia, której organizacje charytatywne nie chcą, abyś czytał. To los, który może spotkać każdego z nas, a którego nie chcesz przyjąć do wiadomości.

Od lat mijasz ich na ulicach, są tak samo częścią twojej rutyny, jak poranny prysznic, beznamiętne skanowanie wiadomości ze świata - fałszywych lub nie - i barista, który artystycznie tworzy 4 cappuccino z mlekiem sojowym, trzema kroplami wanilii i trzepotem czekoladowej posypki, która musi być zrobiona dokładnie tak, jak trzeba, bo inaczej zepsuje ci dzień w sposób, którego nikt inny nie rozumie.

Widujesz ich tak często, jak własną rodzinę. Pozbawieni praw obywatelskich. Bezdomnych. Bezdomnych. Obozują i zaśmiecają chodniki i alejki podczas codziennych dojazdów do pracy, a ich doczesny dobytek, taki jaki jest, rozrzucony wokół nich - tak brudny i zużyty jak sami śpiący, ale tak cenny dla nich, jak twoje 100 brogues są dla ciebie.

Od czasu do czasu masz ochotę rzucić im trochę drobnych w geście wielkodusznego humanitaryzmu, ale kiedy przychodzi co do czego, wolisz dać napiwek uczciwemu, ciężko pracującemu bariście, który zapewnia ci dobry początek dnia. Lepiej wspierać tych, którym się powiodło, niż rzucać dobre pieniądze za złe, próbując utrzymać na powierzchni wielkich nieumytych.

Przyzwyczaiłeś się do patrzenia przez nie - pozwalając oczom przechodzić nad nimi, nie widząc ich w rzeczywistości. Pokonana akceptacja nieudanego życia; niewygodne przypomnienia o tym, co może się stać, gdy najlepiej ułożone plany myszy i ludzi pójdą strasznie źle. "Dzięki Bogu, że nie jestem taki jak oni" - myślisz, popijając filiżankę płynnego złota. "Nigdy bym na to nie pozwolił".

Aż nagle - w niewytłumaczalny sposób - tak się dzieje. I odkrywasz, że życie, które zbudowałeś, było niczym więcej niż domkiem z kart, który rozbił się wokół ciebie z przerażającą łatwością. Fala pecha, kiepska decyzja lub dwie i wszechobecne "okoliczności poza twoją kontrolą" spiskują, tworząc idealną burzę wydarzeń, która pozostawia cię na ulicach oszołomionego, zdezorientowanego i potępionego.

To historia Petera C. Mitchella. Ale to może być twoja historia. Nie wspominając o tysiącach innych, byłych i obecnych, którzy zostali złamani za zamkniętymi drzwiami organizacji charytatywnych. Ich historie muszą zostać wysłuchane. Do przeczytania.