Niech żyje łacina: przyjemności bezużytecznego języka

Opinie czytelników

Książka „Łacina przed i po Cezarze” to pasjonująca eksploracja języka łacińskiego i jego literatury, skupiająca się na klasycznych autorach, takich jak Cyceron, Cezar i Wergiliusz. Książka napisana jest wciągającym stylem, który ma przemawiać zarówno do naukowców, jak i do szerokiej publiczności. Autor podkreśla kulturowe znaczenie studiowania łaciny, jej wpływ na współczesne języki i jej znaczenie dla zrozumienia zachodniej cywilizacji. Jednak niektórzy czytelnicy uznali ją za zbyt rozwlekłą i wymagającą, szczególnie dla tych, którzy dopiero zaczynają naukę łaciny.

Książka jest pięknie napisana, z pasją odzwierciedla miłość autora do łaciny i oferuje pouczający wgląd w literaturę łacińską. Stanowi przekonujący argument na rzecz znaczenia nauki łaciny i jej znaczenia kulturowego. Wielu docenia entuzjazm autora, wybór cytatów i wciągające anegdoty związane z językiem.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że styl pisania jest zbyt rozwlekły i trudny do przyswojenia, co czyni go mniej przystępnym dla zwykłych czytelników lub tych, którzy dopiero zaczynają naukę łaciny. Pojawiła się potrzeba szerszego kontekstu historycznego i porównań z językiem greckim, a także obawy, że treść może być bardziej odpowiednia dla naukowców niż laików.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Long Live Latin: The Pleasures of a Useless Language

Zawartość książki:

Żywa eksploracja radości nie tak martwego języka.

Od uznanego powieściopisarza i profesora Oksfordu Nicoli Gardiniego, osobiste i pełne pasji spojrzenie na język łaciński: jego historię, autorów, zasadniczą rolę w edukacji i trwały wpływ na współczesne życie - niezależnie od tego, czy nazywamy go "martwym", czy nie.

Do czego służy łacina? To pytanie często zadają nam ci, którzy postrzegają język Cycerona jako nic więcej niż uciążliwą stertę ruin, coś, co należy usunąć z programu nauczania. W tej długiej medytacji Gardini daje nam swoją szczerą i błyskotliwą odpowiedź: Łacina jest po prostu środkiem wyrazu, który uczynił nas - i nadal czyni - tym, kim jesteśmy. W łacinie rygorystyczny i pomysłowy myśliciel Lukrecjusz badał naturę naszego świata; poeta Propercjusz opowiadał o miłości i emocjach w oszałamiającej różnorodności rejestrów; Cezar potwierdził zdolność człowieka do kształtowania rzeczywistości za pomocą rozumu; Wergiliusz skomponował Eneidę, bez której widzielibyśmy całą zachodnią historię w innym świetle.

W Niech żyje łacina Gardini dzieli się swoją głęboką miłością do tego języka - wzbogaconą o niestrudzoną ciekawość intelektualną - i gorąco zachęca nas do zaangażowania się w cywilizację, która nigdy nie przestała istnieć, ponieważ jest tu z nami teraz, czy o tym wiemy, czy nie. Dzięki jego starannemu przewodnictwu, nawet bez jednego liźnięcia gramatyki łacińskiej, czytelnicy mogą odkryć, jak ten język wciąż jest w stanie przywrócić nam poczucie tożsamości, z mocą, którą tylko bezużyteczne rzeczy mogą w cudowny sposób wyrazić.