Niech będę szczęśliwa: Wspomnienie o miłości, jodze i zmianie umysłu

Opinie czytelników

Książka Cyndi Lee to mieszanka wspomnień i samopomocy, poruszająca tematy wizerunku ciała, samoakceptacji i wpływu jogi na rozwój osobisty. Recenzje podkreślają wciągające pisanie Cyndi, wrażliwość i humor, dzięki czemu lektura jest dla wielu osób zrozumiała i szczera. Jednak niektórzy czytelnicy krytykują ją za powtarzalność i nadmierne skupienie się na postrzeganiu siebie, podczas gdy inni uważają, że brakuje jej nowych spostrzeżeń.

⬤ Wciągający i zabawny styl pisania
⬤ powiązane tematy wizerunku ciała
⬤ oferuje osobiste spostrzeżenia i humor
⬤ rezonuje z wieloma czytelnikami
⬤ promuje samoakceptację i współczucie
⬤ świetny dla entuzjastów jogi.

⬤ Niektóre fragmenty są powtarzalne lub powierzchowne
⬤ brakuje nowych spostrzeżeń dla niektórych czytelników
⬤ mogłaby skorzystać z lepszej edycji
⬤ postrzegana jako zaabsorbowana sobą lub zrzucająca nazwiska przez kilka osób
⬤ nie jest atrakcyjna dla osób niezainteresowanych jogą.

(na podstawie 48 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

May I Be Happy: A Memoir of Love, Yoga, and Changing My Mind

Zawartość książki:

Pomimo całej swojej mądrości jako nauczycielki, Cyndi Lee intuicyjnie rozumiała, że wciąż musi się wiele nauczyć. Pomimo sukcesów w wymagających fizycznie zawodach - tancerki, choreografki i nauczycielki jogi - Lee przez całe życie była uwikłana w powtarzający się cykl samooceny swojego ciała.

Zamiast radykalnego zadowolenia, jakiego oczekuje się od międzynarodowych nauczycieli jogi, zdała sobie sprawę, że nienawiść do swojego ciała była formą cierpienia, które zarażało jej najbliższe relacje - w tym jej związek z samą sobą. Zainspirowana szczerością i wrażliwością swoich uczniów, Lee wyruszyła w podróż samopoznania, która zaprowadziła ją na zewnątrz - od świętych miejsc spieczonej indyjskiej wsi do centrum trzęsienia ziemi w Japonii w 2011 roku - i do wewnątrz, aby szukać rady mądrych kobiet, przyjaciół i nieznajomych. Stosując starożytną buddyjską praktykę medytacji miłości i dobroci, Lee nauczyła się, że współczucie jest jedynym antidotum na nienawiść, uzdrawiając w ten sposób swoje serce i zmieniając umysł.

Dzięki prozie tak zwinnej jak sekwencje jogi, które tworzy, May I Be Happy daje wyraz przekonaniu Lee, że każde życie powstaje, trwa i ostatecznie zanika. Stając się swoją najlepszą uczennicą, Lee uwewnętrznia siłę, stabilność i klarowność, które przekazuje na swoich inspirowanych buddyzmem zajęciach jogi.