Niebezpieczny Bóg: Obrona transcendentnej prawdy

Opinie czytelników

Książka stanowi cenną analizę dwóch kontrastujących ze sobą światopoglądów i ich wpływu na życie jednostek. Odnosi się do współczesnych kwestii, takich jak urywki dźwięków w mediach i wzrost kultury anulowania, co czyni ją aktualną i prowokującą do myślenia lekturą.

Nieoceniona w wyjaśnianiu sprzecznych perspektyw, przystępna dla przeciętnego czytelnika, prowokująca do myślenia, powinna być wymaganą lekturą, jasno rozkłada złożone idee, na czasie dla obecnych podziałów społecznych.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać złożoność idei za wyzwanie, a jeden z recenzentów zauważył, że jeszcze nie ukończył książki.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dangerous God: A Defense of Transcendent Truth

Zawartość książki:

Dlaczego świat jest tak szalony? Dlaczego straciliśmy zdolność zgadzania się co do fundamentalnych prawd? Wszyscy zdają się biec w kierunku czegoś, ale czy to możliwe, że uciekamy od czegoś większego? W książce Dangerous God: A Defense of Transcendent Truth Albert Norton dowodzi, że konfrontacja z rzeczywistością Boga w postmodernistycznym świecie jest niebezpieczną propozycją. Niebezpieczna dla naszych najbardziej cenionych wyobrażeń o rzeczywistości. Niebezpieczna dla naszego wygodnego światopoglądu i tego, jak postrzegamy samych siebie. Aby dowiedzieć się, dlaczego nastąpił ten postmodernistyczny zwrot, Norton nalega, abyśmy zadali sobie odwieczne pytanie Piłata: Czym jest prawda?

Może być tak, że w epoce postmodernizmu nie tylko nie zgadzamy się co do tego, czy coś jest prawdą, ale nie zgadzamy się co do tego, w jaki sposób prawda i wartości są w ogóle kształtowane. Aby zacząć to rozumieć, musimy zacząć od tego, w jaki sposób myślimy i formułujemy sądy wartościujące w ogóle. W naszym myśleniu podzielamy orientację na obiektywną prawdę i opieramy się na racjonalnych procesach binarnego rozróżniania. Powinno to doprowadzić nas do obiektywnej i rzeczywistej hierarchii ideałów, a nie subiektywnej lub społecznie wytworzonej narracji.

Aby to zrozumieć, przedstawiono historię kształtowania się prawdy, rozróżniając okresy od średniowiecza do nowożytności, a następnie od nowożytności do postmodernizmu, podkreślając myślenie Kartezjusza, Rousseau, Hegla, Kierkegaarda, Marksa, Nietzschego, Williama Jamesa i Johna Deweya, wśród wielu innych. Prowadzi to do dyskusji na temat prawdy w rękach postmodernistów, takich jak Jacques Derrida, Michel Foucault i Richard Rorty. Celem jest prześledzenie ruchów intelektualnych kształtujących determinację prawdy i wartości, od indywidualizmu do kolektywizmu, teorii korespondencji do pragmatyzmu, niepokoju o znaczenie wyrażonego w egzystencjalizmie i marksizmu przerobionego na potrzeby kulturowe - ruch "obudzonych".

Autor konkluduje: Prawda istnieje jako realna i istniejąca cecha wszechświata. Jest obiektywna, niezmienna i "na zewnątrz". Zamieszkuje, emanuje i jest uosabiana przez Boga, ideał ideałów; szczyt hierarchii wartości, które postrzegamy, a nie tworzymy.