Opinie czytelników
Podsumowanie:Niebezpieczne pytanie Antonii Fraser: Reforma czy rewolucja? Britain on the Brink, 1832” bada krytyczne walki polityczne, które doprowadziły do Wielkiej Ustawy Reformatorskiej z 1832 r. w Wielkiej Brytanii, wykorzystując styl narracji, który łączy szczegóły historyczne z osobistymi portretami kluczowych postaci zaangażowanych w reformę. Podczas gdy wiele recenzji docenia styl pisania Frasera i interesujący portret kluczowego momentu w historii, niektórzy krytycy zwracają uwagę na wąskie skupienie się książki na polityce parlamentarnej bez wystarczającego kontekstu dotyczącego szerszych czynników społecznych i gospodarczych.
Zalety:⬤ Wciągająca i żywa proza, która sprawia, że historia ożywa.
⬤ Wyczerpujący i fascynujący opis politycznej bitwy o ustawę reformującą.
⬤ Wnikliwe portrety kluczowych postaci historycznych.
⬤ Skutecznie oddaje napięcie i dramatyzm tamtego okresu. # Apeluje do czytelników zainteresowanych demokracją i prawami obywatelskimi.
Wady:⬤ Wąskie skupienie na aspektach politycznych, brak szerszego kontekstu wpływów społecznych i gospodarczych.
⬤ Zakłada wcześniejszą znajomość ówczesnej sytuacji politycznej, co może wprawić niektórych czytelników w zakłopotanie.
⬤ Niektórzy recenzenci uznali ją za mniej przystępną dla osób niezaznajomionych ze specyfiką brytyjskiej historii.
(na podstawie 70 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Perilous Question: Reform or Revolution? Britain on the Brink, 1832
Zawartość książki:
Perilous Question Niebezpieczne pytanie Antonii Fraser to olśniewająca rekonstrukcja burzliwego dwuletniego okresu w historii Wielkiej Brytanii, prowadzącego do uchwalenia ustawy o Wielkiej Reformie w 1832 roku, narracja, którą momentami czyta się jak thriller polityczny.
Epoka ta, rozpoczynająca się wraz z wstąpieniem na tron Wilhelma IV, została przywołana w powieściach Trollope'a i Thackeraya oraz opisana przez młodego Charlesa Dickensa jako młodego reportera. Jest ona pełna godnych uwagi postaci. Bohaterami reform są arystokraci Whig pod przywództwem lorda Greya, członkowie najbogatszego i najbardziej ziemiańskiego gabinetu w historii, ale zdeterminowani, by przynieść krajowi wolność, która zmniejszyłaby ich własną władzę. Zbyt konserwatywnej opozycji przewodził książę Wellington, wspierany przez nieprzejednaną królową Adelajdę, z dziedzicznymi wspomnieniami rewolucji francuskiej. Wreszcie, byli rewolucjoniści, tacy jak William Cobbett, autor Rural Rides, radykalny krawiec Francis Place i Thomas Attwood z Birmingham, charyzmatyczny orator. Rywalizacja często przybierała gwałtowny charakter. Dochodziło do miejskich zamieszek tłumionych przez żołnierzy i rolniczych rozruchów prowadzonych przez mitycznego Kapitana Swinga.
Podstawową skargą był los wielu pozbawionych praw wyborczych ludzi. Zostali oni zignorowani przez średniowieczny system reprezentacji wyborczej, który na przykład nie dawał żadnych głosów tym, którzy mieszkali w nowych miastach przemysłowych Manchesteru, Leeds, Sheffield i Birmingham, jednocześnie przydzielając dwóch przedstawicieli parlamentarnych do wioski, która już dawno wpadła do morza, a przede wszystkim do Old Sarum, zielonego kopca na polu. Lord John Russell, minister Whig, powiedział długo później, że był to jedyny okres, w którym naprawdę czuł, że rewolucja ludowa zagraża krajowi. Książę Wellington oświadczył w listopadzie 1830 r., że "początek reform jest początkiem rewolucji". Wydawało się więc, że katastrofa musi spaść na brytyjski parlament, monarchię lub obie te instytucje.
Pytanie brzmiało: Czy zepsuty system może się zreformować na czas? W dniu 7 czerwca 1832 r., w dniu niezwykle niechętnej zgody królewskiej Wilhelma IV na Wielką Ustawę Reformatorską, tak się stało. Wydarzenia te doprowadziły do całkowitej zmiany sposobu rządzenia Wielką Brytanią i przygotowały grunt pod jej rozwój jako odnoszącej największe sukcesy potęgi przemysłowej na świecie; podziwianej między innymi za tradycje dobrego zarządzania - dwuletnią rewolucję, którą Antonia Fraser przedstawia w żywym, dramatycznym życiu.
