Nasz izraelski pamiętnik: Z tamtych czasów, z tamtego miejsca

Opinie czytelników

„Our Israeli Diary” Antonii Fraser przedstawia podróż jej i Harolda Pintera do Izraela w 1978 roku, oferując osobistą narrację, która przeplata ich doświadczenia z kontekstem politycznym tamtych czasów. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają nostalgię i głębię, inni uważają, że brakuje w niej istotnego kontekstu geograficznego i jest ona pełna interakcji między przedstawicielami wyższych sfer.

Książka stanowi interesujące i nostalgiczne spojrzenie na Izrael z 1978 roku, którym dzieli się znany autor. Angażuje czytelników osobistymi doświadczeniami, które wywołują pragnienia podróżnicze. Pisanie zawiera urocze momenty, szczególnie dotyczące Harolda Pintera.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka zbyt mocno opiera się na wymienianiu nazwisk i wydarzeń z wyższych sfer, co może zrazić osoby niezaznajomione ze wspomnianymi osobami. Pojawiają się również skargi dotyczące płynności pisania ze względu na nadmiar nawiasów i brak szczegółowego kontekstu geograficznego, co czyni ją mniej edukacyjną dla nowicjuszy w historii Izraela.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Our Israeli Diary: Of That Time, of That Place

Zawartość książki:

W maju 1978 roku Harold Pinter i Antonia Fraser odwiedzili Izrael podczas obchodów 30.

rocznicy odzyskania niepodległości. Było to trzy lata po tym, jak po raz pierwszy zamieszkali razem; żadne z nich nie postawiło wcześniej stopy w Izraelu.

Mieszkając w Jerozolimie, zwiedzili wiele historycznych miejsc w kraju: od Betlejem po twierdzę Masada, spotykając przyszłego premiera Szimona Peresa, burmistrza Jerozolimy Teddy'ego Kolleka, Jackie Kennedy i dawno zaginionego kuzyna Harolda w kibucu. Była to podróż, podczas której po raz pierwszy ujawniły się uczucia Pintera związane z jego dziedzictwem. Jak sam powiedział: „Po raz pierwszy czuję się Żydem”.

Dziennik ten był prowadzony codziennie przez Antonię Fraser: żywa narracja i opisy (Antonia pływająca w Morzu Martwym, podczas gdy Harold popijał piwo) są okraszone humorem, czasami dowcipnym, jeśli chodzi o dziwactwa Harolda, i zawsze czułym. Przede wszystkim jest to wyjątkowy obraz czasu i miejsca - oraz wzruszający wgląd w piętnaście dni z życia dwóch pisarzy, jednego żydowskiego, jednego katolickiego, jednego dramaturga i jednego biografa, którzy byli również oddaną parą.