Nie oszczędzaj nikogo: masowa przemoc w rzymskich działaniach wojennych

Opinie czytelników

Spare No One to dobrze zbadana i żywo napisana relacja z rzymskich działań wojennych, szczególnie skoncentrowana na strategicznym okrucieństwie i okrucieństwach popełnianych przez Rzymian w okresie Średniej Republiki. Jej celem jest zapewnienie wnikliwego spojrzenia na historyczne praktyki wojskowe i przemoc, angażując szerszą publiczność niż tylko naukowców. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że może ona zbaczać z tematu i zawierać nadmierne podsumowanie dobrze znanych wydarzeń historycznych, co wpływa na ogólną zwięzłość narracji.

Rzetelne badania, mistrzowskie opowiadanie historii, żywe i wciągające pisarstwo, otwierające oczy relacje o rzymskim okrucieństwie, dostępne dla wykształconych czytelników, porywająca i pouczająca narracja.

Może być rozwlekła i odbiegać od tematu, zawiera długie streszczenia dobrze znanych wydarzeń, które mogą wydawać się niepotrzebnie wypełnione, błędnie sklasyfikowana jako militarne science fiction.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Spare No One: Mass Violence in Roman Warfare

Zawartość książki:

W 146 r. p.n.e.

armie Republiki Rzymskiej zniszczyły Kartaginę i Korynt, dwa najbardziej spektakularne miasta starożytnego świata śródziemnomorskiego. Był to pokaz bezwzględności tak straszny, że zaszokował współczesnych, pozostawiając po sobie głębokie blizny i namacalne historyczne traumy. Jednak te bliźniacze zniszczenia nie były tak niezwykłe w długich annałach rzymskich działań wojennych.

W Spare No One Gabriel Baker przekonująco pokazuje, że masowa przemoc była kluczowa dla rzymskich operacji wojskowych. Rzeczywiście, w praktycznie każdej wojnie toczonej w III i II wieku p.n.e. rzymskie legiony zabijały i zniewalały ludność, dokonywały egzekucji więźniów i podpalały miasta.

Ta potężna książka ujawnia, że te brutalne akty nie były zwykle dziełem oszalałych żołnierzy w amoku, ani nie były spontanicznymi wybuchami niekontrolowanej dzikości. Wręcz przeciwnie - i co bardziej niepokojące - rzymscy dowódcy celowo stosowali te brutalne strategie, aby osiągnąć swoje najważniejsze cele wojskowe i polityczne. Zwracając od dawna spóźnioną uwagę na ten mało znany aspekt rzymskiej historii, Baker maluje pełniejszy, choć mroczniejszy obraz rzymskiej wojny.

Ostatecznie pokazuje, że okrucieństwa XX i XXI wieku mają głębokie historyczne precedensy. Rzucając świeże światło na strategiczne wykorzystanie wojny totalnej w starożytnym świecie, przypomina nam, że terror i masowa przemoc mogły być racjonalną polityką ludzi i państw na długo przed erą nowożytną.