Nie oszczędzaj nikogo: masowa przemoc w rzymskich działaniach wojennych

Opinie czytelników

Książka „Spare No One” stanowi szczegółowe badanie rzymskich działań wojennych, podkreślając brutalność i strategie stosowane przez Rzymian podczas konfliktów. Łączy w sobie rzetelne badania z wciągającą fabułą, dzięki czemu jest dostępna dla szerokiego grona odbiorców zainteresowanych historią i taktyką wojskową. Jednak niektórzy czytelnicy stwierdzili, że czasami zbaczała z tematu długimi podsumowaniami historycznymi, odciągając uwagę od głównego tematu.

Rzetelne badania, mistrzowskie opowiadanie historii, żywe przedstawienie faktów historycznych, wciągający i konwersacyjny ton, wnikliwy dla osób zainteresowanych starożytną historią wojskowości, otwierający oczy opis rzymskiej wojny, który jest dostępny dla wykształconych czytelników.

Czasami gawędzi i zbacza z tematu, zawiera długie podsumowania dobrze znanych wydarzeń historycznych, które mogą wydawać się niepotrzebne, niektórzy czytelnicy uznali informacje za powtarzające się lub nie oferujące znaczących nowych spostrzeżeń.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Spare No One: Mass Violence in Roman Warfare

Zawartość książki:

W 146 r. p.n.e.

armie Republiki Rzymskiej zniszczyły Kartaginę i Korynt, dwa najbardziej spektakularne miasta starożytnego świata śródziemnomorskiego. Był to pokaz bezwzględności tak straszny, że zaszokował współczesnych, pozostawiając po sobie głębokie blizny i namacalne historyczne traumy. Jednak te bliźniacze zniszczenia nie były tak niezwykłe w długich annałach rzymskich działań wojennych.

W Spare No One Gabriel Baker przekonująco pokazuje, że masowa przemoc była kluczowa dla rzymskich operacji wojskowych. Rzeczywiście, w praktycznie każdej wojnie toczonej w III i II wieku p.n.e. rzymskie legiony zabijały i zniewalały ludność, dokonywały egzekucji więźniów i podpalały miasta.

Ta potężna książka ujawnia, że te brutalne akty nie były zwykle dziełem oszalałych żołnierzy w amoku, ani nie były spontanicznymi wybuchami niekontrolowanej dzikości. Wręcz przeciwnie - i co bardziej niepokojące - rzymscy dowódcy celowo stosowali te brutalne strategie, aby osiągnąć swoje najważniejsze cele wojskowe i polityczne. Zwracając od dawna spóźnioną uwagę na ten mało znany aspekt rzymskiej historii, Baker maluje pełniejszy, choć mroczniejszy obraz rzymskiej wojny.

Ostatecznie pokazuje, że okrucieństwa XX i XXI wieku mają głębokie historyczne precedensy. Rzucając świeże światło na strategiczne wykorzystanie wojny totalnej w starożytnym świecie, przypomina nam, że terror i masowa przemoc mogły być racjonalną polityką ludzi i państw na długo przed erą nowożytną.