Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zapewnia dogłębną analizę teorii i praktyki antyfaszystowskiej, koncentrując się na równowadze między obroną wolności słowa a przeciwdziałaniem ruchom faszystowskim. Renton, zarówno jako historyk, jak i organizator, oferuje zniuansowane zrozumienie różnych skrajnie prawicowych ruchów i historycznego kontekstu taktyk takich jak „no platforming” jako odpowiedzi na faszyzm.
Zalety:Autor, Renton, posiada rozległą wiedzę i doświadczenie w polityce antyfaszystowskiej i lewicowej, dzięki czemu jego spostrzeżenia są cenne. Książka skutecznie odnosi się do historycznego kontekstu wolności słowa na lewicy i jasno nakreśla konieczność walki z ruchami faszystowskimi za pomocą konkretnych taktyk. Służy zarówno jako materiał edukacyjny dla osób niezaznajomionych z historią, jak i przypomnienie dla tych, którzy już ją znają. Renton przedstawia przekonujący argument za zbiorowym działaniem przeciwko faszyzmowi, opowiadając się za zaangażowaniem zwykłych ludzi w tę walkę.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że książka skupia się na konkretnych lewicowych taktykach, ograniczając lub potencjalnie wykluczając szersze dyskusje na temat wolności słowa. Zniuansowane argumenty mogą również stanowić wyzwanie dla osób nieposiadających wiedzy z zakresu teorii politycznej lub historii, co może ograniczyć dostępność dla odbiorców.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
No Free Speech for Fascists: Exploring 'No Platform' in History, Law and Politics
Zawartość książki:
No Free Speech for Fascists analizuje wybór antyfaszystowskich protestujących, by domagać się odebrania faszystom możliwości przemawiania w miejscach publicznych, jako kwestię historii, prawa i polityki. Wyjaśnia, w jaki sposób żądanie zniesienia platformy dla faszystów pojawiło się w Wielkiej Brytanii w latach 70. jako ograniczony wyjątek od lewicowej tradycji wspierania wolności słowa.
Książka pokazuje, w jaki sposób brak platformy miał być stosowany wąsko, tylko do prawicowej polityki, która zagrażała wszystkim innym. Kontrastuje ona z konkurencyjną ideą sprzeciwu wobec mowy nienawiści, która również pojawiła się w tym samym czasie i jest obecnie zawarta w europejskich i brytyjskich przepisach antydyskryminacyjnych. Zarówno brak platformy, jak i mowa nienawiści odrzucają amerykańską tradycję pierwszej poprawki do wolności słowa, ale sposoby, w jakie ją odrzucają, są różne. Za brakiem platformy kryje się nie tylko ograniczony zakres celów politycznych, ale także znacznie większy sceptycyzm co do roli państwa. Książka opowiada się za ideą braku platformy, która obejmuje kanały elektroniczne, na których obecnie odbywa się tak wiele wypowiedzi. Pokazuje, gdzie można rozpoznać element faszystowski w znacznie szerszej kategorii skrajnie prawicowych wypowiedzi.
Książka ta zainteresuje aktywistów oraz osoby studiujące i badające historię polityczną, prawo, wolność słowa, skrajną prawicę i antyfaszyzm. Przedstawia ona filozofię antyfaszyzmu dla ery mediów społecznościowych.
