Nie ma słowa dla morza

Opinie czytelników

Powieść „No Word for the Sea” bada wyzwania związane z chorobą Alzheimera poprzez doświadczenia pary, poruszając tematy pamięci, wiary i tożsamości. Historia przeplata osobiste zmagania bohaterów z poczuciem straty związanym zarówno z chorobą, jak i postrzeganym zapomnieniem o sacrum.

Opowieść jest wciągająca, z dobrze rozwiniętymi postaciami i mocnymi tematami. Autor odważnie porusza trudne tematy, oferując wnikliwe metaforyczne eksploracje wiary, tożsamości i relacji. Wielu czytelników doceni autentyczne przedstawienie emocjonalnych zmagań związanych z chorobą Alzheimera.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat choroby Alzheimera za trudny lub wymagający zaangażowania. Mogą pojawić się obawy dotyczące emocjonalnej wagi poruszanych tematów, co może nie spodobać się wszystkim odbiorcom.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

No Word for the Sea

Zawartość książki:

No Word for the Sea opiera się na kilku warstwach pytań: Czym jest język? Czym jest pamięć? Dokąd zmierza umysł, gdy obwody się wyłączają? Powieść obejmuje siedem lat z życia Solome i Stephena Savardów w St.

Paul w Minnesocie. Stephen jest rektorem Cobson College, a Solome wychowuje trójkę dzieci.

Wydarzenia przeplatają się między pierwszoosobową narracją Stephena i trzecioosobową narracją Solome, zgodnie z łamiącym się tekstem ich życia. Kiedyś istniał wspólny język indoeuropejski ze słowami oznaczającymi zimę i konia, ale bez słowa oznaczającego morze. Historia języka angielskiego ma śródlądowe pochodzenie.

Gdy znajdują się na mieliźnie w niszczycielskich skutkach choroby Alzheimera Stephena, pojawia się również pytanie o rozwiązanie, które wynika z takiego doświadczenia. Ewangelia Marka 8:36 pyta: Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? No Word for the Sea pyta: Co jeśli człowiek zyska swoją duszę, ale straci świat?