Nie jesteśmy muzeum

Opinie czytelników

Książka jest przejmującym zbiorem wierszy odzwierciedlających doświadczenia społeczności żydowskiej w Cochin w Indiach, uchwycającym tematy tęsknoty, walki i tożsamości w diasporze. Przekazuje żywe poczucie miejsca i osobistej historii, prezentując przystępne, ale głęboko emocjonalne wersety.

Wiersze są proste i przystępne, przekazując bogate obrazy i silne poczucie miejsca. Zbiór jest opisywany jako poruszający i szczery, ze zdolnością do wywoływania silnych emocji i osobistych więzi. Czytelnicy uważają, że eksploracja dziedzictwa kulturowego i osobistych wspomnień jest przekonująca i możliwa do odniesienia.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać niektóre wiersze za skomplikowane lub zawiłe, co może utrudnić ich natychmiastowe zrozumienie. Tematyka skupiająca się na tęsknocie i smutku może nie przypaść do gustu każdemu.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

We are Not a Museum

Zawartość książki:

Znakomity zbiór wierszy, w którym historia i liryzm mieszkają w pamięci Żydów z Kochi, gdzie czas i stulecia prześladowań próbowały je wymazać. Pramila Venkateswaran jest poetką odporności i nadziei. Każdy z tych wierszy angażuje czytelnika w zmysłowy krajobraz Kochi, zapach pomarańczy i granatów, a także przejmujące historie tych, którzy żyli w tych miejscach i tych, którzy powracają poprzez pamięć i poezję. Poezja, która porusza duszę i oczarowuje serce.

Marjorie Agosin, Wellesley College, autorka książki Mieszkałam na Wzgórzu Motyli.

Wrażliwy i dopracowany zbiór czterdziestu wierszy The Jews of Kochi umiejętnie i w przemyślany sposób łączy dwie kultury w jedną dzięki ich unikalnemu zestawieniu. Bliskość i wspólne więzi między społecznością poetki a społecznością żydowską Kochi w jej rodzinnym mieście w Indiach stają się ponadczasową tkaniną osobistej i uniwersalnej historii. Znajomość społeczności żydowskiej przez poetkę jest widoczna w każdym wierszu. Niemal czuję aromat przypraw, gdy żydowscy imigranci docierają do pałacu Zamorina. Pramila czuje się w Bombaju jak w domu, gdy w "Dear Papa" mówi: "Znalazłam tu synagogę. Chociaż nabożeństwa odbywają się w języku marathi, jest to jedyne miejsce, w którym czuję się jak w domu". To książka, która powinna znaleźć się na każdej półce... trudna do odłożenia i wciągająca w czytanie wszystkich wierszy za jednym razem. Książka, do której wciąż się wraca.

-Kavita Ezekiel Mendonca, autorka Rodzinnej niedzieli i innych wierszy.