We Do Not Eat Our Hearts Alone: Poems
"Jakie pragnienie nie wydaje się odległe jak morze? "pyta głos w debiutanckim zbiorze poezji Kerri Webster, nawet gdy wiersze próbują przekształcić tę graniczną przestrzeń, w której słowo spotyka się z sensem, samotność z samotnością, a powierzchnia z wnętrzem.
Tutaj "powierzchnia jest naszym podpisem", a obraz plamy przedstawia sposób, w jaki powierzchnia odzwierciedla to, co ukrywa. W tej przestrzeni ludzka intymność spotyka się z ulotnością i kruchością języka, a dzięki tym spotkaniom odkrywamy, że łaska polega na "wierze zawsze w odcisk".
