Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.
The Not-Two: Logic and God in Lacan
Filozoficzna analiza traktowania logiki i Boga w późniejszej teorii psychoanalitycznej Lacana.
W The Not-Two Lorenzo Chiesa analizuje traktowanie logiki i Boga w późniejszej twórczości Lacana. Chiesa czerpie przede wszystkim z seminariów Lacana z początku lat siedemdziesiątych, ponieważ obracają się one wokół aksjomatu "Nie ma relacji seksualnej". Chiesa przedstawia zarówno bliską lekturę wysiłków Lacana zmierzających do sformalizowania różnicy seksualnej jako niekompletności, jak i ocenę jej szerszych implikacji dla realizmu filozoficznego i materializmu.
Chiesa argumentuje, że "nie ma relacji seksualnej" jest dla Lacana empirycznie i historycznie ograniczone przez psychoanalizę, a jednocześnie oczywiste w naszym codziennym życiu. Lacan wierzył, że uprawiamy seks, ponieważ kochamy, a miłość jest pragnieniem bycia Jednym w obliczu braku relacji seksualnej. Miłość zakłada prawdziwe "nie-dwa". Nie-dwa kondensuje ideę, że nasze życie miłosne i seksualne jest podyktowane niemożnością połączenia sprzecznej istoty mężczyzny z heteros kobiety jako zasadniczo niepoliczalnego Innego. Związki seksualne są podtrzymywane przez transcendentalną logikę, tak zwaną funkcję falliczną, która próbuje przezwyciężyć tę niemożliwość.
Chiesa skupia się również na krytycznym dialogu Lacana z nowoczesną nauką i logiką formalną, a także na demontażu seksualności w ujęciu głównego nurtu dyskursu biologicznego. Opracowanie nowej logiki seksualizacji opartej na niekompletności wymaga porzucenia jakiegokolwiek domniemanego logosu życia i jakiejkolwiek teleologicznej ewolucji.
Dla Lacana, prawda o niekompletności w podejściu psychoanalitycznym poprzez seksualność pozwoliłaby nam pójść dalej w obalaniu tradycyjnej onto-teologii i zastąpić ją "para-ontologią", która dopiero zostanie opracowana. Biorąc pod uwagę prawdę o niekompletności, pyta Chiesa, czy możemy pomyśleć taką prawdę samą w sobie bez przekształcania niekompletności w inną prawdę o prawdzie, to znaczy w kolejną postać Boga jako bytu absolutnego?
