NIC WAŻNEGO. Zapis ośmiu miesięcy na froncie z walijskim batalionem od października 1915 r. do czerwca 1916 r.

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że pamiętnik Bernarda Adamsa jest atrakcyjnym źródłem pierwotnym, które oferuje żywy, osobisty opis życia w okopach podczas 1. wojny światowej. Podczas gdy wielu docenia niuanse i szczerość jego portretu, niektórzy czytelnicy uważają, że narracji brakuje akcji i pomija doświadczenia zwykłych żołnierzy.

⬤ Fascynujące i cenne źródło pierwotne dla zrozumienia doświadczeń z pierwszej wojny światowej.
⬤ Dobrze napisana, z silnym oddźwiękiem emocjonalnym i wnikliwymi obserwacjami na temat wojny.
⬤ Zapewnia osobisty i zniuansowany obraz życia w okopach z perspektywy oficera.
⬤ Zawiera szczegółowe opisy codziennego życia i rytuałów w okopach.
⬤ Polecana osobom zainteresowanym historią i literaturą wojenną.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że tempo jest powolne i brakuje znaczących bitew.
⬤ Krytyka za staroświecki język i klasowy ton, który może nie współgrać ze współczesnymi czytelnikami.
⬤ Relacja może wydawać się bardziej skoncentrowana na perspektywie oficera, potencjalnie odsuwając na bok doświadczenia zwykłych żołnierzy.
⬤ Niektórzy uważają, że autor bagatelizuje trudne realia wojny.

(na podstawie 77 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

NOTHING OF IMPORTANCE. A Record of Eight Months at the Front with a Welsh Battalion October 1915 to June 1916

Zawartość książki:

Bernard Adams miał prawie dwadzieścia cztery lata, gdy wybuchła wojna. Studiował klasykę w St John's College w Cambridge i myślał o pracy misyjnej w Indiach, ale w listopadzie 1914 r.

wstąpił do Królewskich Walijskich Fizylierów (RWF) w stopniu porucznika, a w październiku 1915 r. udał się do Francji, do 1. batalionu, gdzie zaczyna się jego historia.

Wkrótce po dołączeniu otrzymał dowództwo nad kompanią, którą to funkcję utrzymał do czasu, gdy został ranny w czerwcu 1916 r.

i wrócił do domu. Wrócił do Francji do swojego batalionu pod koniec stycznia 1917 roku, a miesiąc później, 26 lutego, został ranny podczas dowodzenia swoimi ludźmi w ataku na Puisieux i zmarł następnego dnia w szpitalu polowym.

Został pochowany na Nowym Cmentarzu Brytyjskim w Couin. „To kolejne wyjątkowo dobrze napisane i interesujące wspomnienia człowieka, który był wysoko ceniony przez swoich kolegów oficerów i swoich ludzi”. 1 RWF (22 Brygada, 7 Dywizja) właśnie wróciła z pola bitwy pod Loos, kiedy Adams dołączył do niej, a jego pierwsze doświadczenia z wojną okopową miały miejsce w sektorze Cuinchy - Givenchy, tej ponurej części frontu nad kanałem La Bassee.

Tutaj siedzieli do ostatniego tygodnia listopada w wiecznej przemianie między okopami a naszymi kwaterami za..... Po dwóch miesiącach odpoczynku i szkolenia batalion wrócił do linii w okopach Bois Francais tuż pod Fricourt i był tam nadal w czerwcu, kiedy Adams został ranny. Siłą tych wspomnień jest cudownie szczegółowy obraz życia w okopach we wszystkich jego aspektach - grupy robocze, kwatery, sztuka snajperska - ożywiona relacją z pojedynku między dwoma ekspertami, nocnymi patrolami, detonacją miny i trafieniem podczas okablowania.

Jest tu bardzo dobra mapa okopów pozycji Bois Francais, z której mogłem przenieść szczegóły na mapę Blue Series 1:25 000 (2408 Est. Bray-sur-Somme) i zbadać tę część linii, którą autor tak dobrze opisał.

'