Fierce Love: Życie Mary O'Malley

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Fierce Love: The Life of Mary O'Malley

Zawartość książki:

Fierce Love to pełna biografia urodzonej w Cork pionierki teatru (1918-2006), która w latach 1951-81 była założycielką i dyrektorką Lyric Players Theatre w Belfaście. W wieku trzynastu lat, zatrzymując się w Dublinie w drodze do rozpoczęcia pierwszego roku w Loreto Secondary School w Navan, Mary O'Malley (z domu Hickey) uczęszczała do Abbey Theatre. Jeszcze w tym samym roku O'Malley napisała i wyreżyserowała swoją pierwszą sztukę, The Lost Princess. Po ukończeniu Loreto Mary przeprowadziła się z matką do Dublina, by zamieszkać w pobliżu swojego brata Gerarda. W wolnym czasie uczestniczyła w przedstawieniach w teatrach Abbey i Peacock i szybko zanurzyła się w dublińskiej scenie społecznej i teatralnej, stając się kluczowym członkiem New Theatre Group i dołączając do niezliczonych stowarzyszeń, takich jak Irish Society for Intellectual Freedom.

14 września 1947 r. Mary poślubiła urodzonego w Armagh lekarza Pearse'a O'Malleya, a następnie przeniosła się do Irlandii Północnej. W maju 1952 r. została wybrana do Belfast Corporation jako radna Irlandzkiej Partii Pracy w okręgu Smithfield, a w 1959 r. założyła magazyn literacki Threshold. Założyła Belfast's Lyric Players Theatre w dawnej stajni na tyłach swojego domu przy Malone Road. Będąc samoukiem i niestrudzonym reżyserem, w latach 50-tych, 60-tych i 70-tych przeciwstawiła się kulturowemu populizmowi i obojętności na północy, stając się pionierem nowego teatru. Wraz ze wzrostem repertuaru O'Malley uznała, że konieczne jest zapewnienie stałego teatru dla zespołu, a w 1961 roku Lyric Players Theatre stał się stowarzyszeniem non-profit, bazą, z której jej podopieczni z Gabrielem Byrne, Stephenem Rea i innymi bestrode sceny i ekranu w ostatniej połowie XX wieku i później.

Fierce Love, praca naukowa, pochodzi z zeszytów produkcyjnych i obszernej korespondencji przechowywanej w NUI Galway, mierząc po raz pierwszy osiągnięcia kontrowersyjnej i zaradnej kobiety płynącej pod prąd populizmu i sekciarstwa, aby założyć niezależną akademię dla aktorów i artystów w niestrudzonym dążeniu do wolności wyobraźni i doskonałości.