Nic nie znaczy: krótkie historie z Wietnamu

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem krótkich opowiadań o doświadczeniach pielęgniarek wojskowych i personelu medycznego podczas wojny w Wietnamie, napisanych z autentycznością i emocjonalną głębią. Zapewnia unikalne spojrzenie na pielęgniarstwo wojenne i zagłębia się w osobiste historie tych, którzy służyli w tym trudnym środowisku.

Dobrze napisane, wciągające narracje, które wnoszą humor, ciepło i realizm do doświadczeń pielęgniarek w Wietnamie. Historie opisywane są jako porywające, z mocną treścią i mistrzowską narracją. Wielu czytelników uznało je za emocjonalnie oddziałujące, wywołujące szereg reakcji, od śmiechu po łzy. Książka jest godna polecenia ze względu na swój kunszt i unikalny wgląd w wojnę w Wietnamie.

Niektórzy czytelnicy mogą mieć początkowe wątpliwości co do atrakcyjności książki ze względu na jej tematykę lub perspektywę. Jednak obawy te wydają się rozwiewać w miarę angażowania się w historie.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Don't Mean Nothing: Short Stories of Vietnam

Zawartość książki:

W tym potężnym zbiorze opowiadań - pierwszym takim dziele fikcji autorstwa kobiety, która służyła w Wietnamie - Susan O'Neill oferuje niezwykłe spojrzenie na wojnę z kobiecej perspektywy.

Wszystkie pielęgniarki, które tam służyły, łączyła wspólna więź: opieka nad rannymi. Podczas gdy mężczyźni zostali wysłani, by chronić interesy Ameryki za wszelką cenę, pielęgniarki zostały przeszkolone, by ratować życie każdego - żołnierza lub obywatela, sojusznika lub wroga - kto został przywieziony przez drzwi szpitala.

Było to ważne rozróżnienie w miejscu, w którym zabijanie było czasami jedynym celem. A ponieważ kobiety miały tak ogromną przewagę liczebną, nieuchronnie stawały się obiektami zarówno czci, jak i pożądania seksualnego. Dla amerykańskich pielęgniarek w Wietnamie i mężczyzn, wśród których pracowały i żyły, wspólną obroną przed ciągłym atakiem martwych i umierających, rannych i okaleczonych była udawana obojętność - ironia bezsilnych.

Z pomocą alkoholu, narkotyków i przypadkowego seksu, „Don't mean nothing” stało się ich mantrą, sposobem radzenia sobie z inną wojną - wojną przeciwko całkowitemu załamaniu psychicznemu. Każda z tych opowieści oferuje nowy i głęboki wgląd w sposób, w jaki wojna w Wietnamie na zawsze zmieniła życie każdego, kto tam służył.