Negatywna zdolność Keatsa: Nowe początki i życie pozagrobowe

Oryginalny tytuł:

Keats's Negative Capability: New Origins and Afterlives

Zawartość książki:

Pod koniec grudnia 1817 roku, próbując określić „jaką cechę należy przypisać człowiekowi osiągającemu sukcesy, zwłaszcza w literaturze”, John Keats ukuł termin „negatywna zdolność”, który określił jako „bycie w niepewności, tajemnicach, wątpliwościach, bez irytującego sięgania po fakty i rozum”. Od tego czasu negatywna zdolność nadal kształtuje oceny i reakcje na twórczość Keatsa, a także pojawia się w innych kontekstach, od współczesnej poezji po punk rock.

Eseje zebrane w tym tomie, traktowane jako całość, opisują część historii negatywnej zdolności i proponują nowe modele i kierunki jej przyszłości w dyskursie naukowym i popularnym. Książka nie proponuje konkretnego rozumienia negatywnej zdolności spośród wielu opcji (radykalna empatia, unicestwienie siebie, filozoficzny sceptycyzm, celebracja niejednoznaczności) jako ostatecznego słowa na ten temat; książka uwzględnia raczej wielowymiarowość negatywnej zdolności. Eseje traktują o związku negatywnej zdolności z takimi tematami jak bożonarodzeniowa pantomima, psychoanaliza, buddyzm zen, dziewiętnastowieczna medycyna i trylogia „His Dark Materials” Philipa Pullmana.

Opisując „charakter poetycki”, Keats zauważa, że „cieszy się on światłem i cieniem; żyje w porywach, czy to faul czy fair, wysoki czy niski, bogaty czy biedny, podły czy wzniosły”. Ta książka również rozkoszuje się taką różnorodnością.