Neandertalczycy w jaskini Platosa - relatywistyczne podejście do ewolucji kulturowej

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „Neandertalczycy w jaskini Platona” to przełomowa i kompleksowa eksploracja ewolucji kulturowej, podkreślająca związek między biologicznymi i kulturowymi zmianami u ludzi. Książka przedstawia zmianę paradygmatu w rozumieniu rozwoju człowieka, w szczególności poprzez koncepcje neotenii, nisz kulturowych i teorii podwójnego dziedziczenia. Omawia historyczne grupy ludzkie, które zachowały różne adaptacje kulturowe i oferuje głęboki wgląd w implikacje tych zmian.

Książka jest chwalona za wyczerpujący przegląd literatury, kompleksową analizę i multidyscyplinarne podejście, dzięki czemu jest cenna dla wielu dziedzin, w tym antropologii, neuronauki i archeologii. Podważa konwencjonalne poglądy na ewolucję kulturową, prezentując nowe paradygmaty i spostrzeżenia, szczególnie związane z neotenią i równoległymi etapami rozwoju. Tekst jest dobrze skonstruowany i nowatorski, zapewniając czytelnikom głębię i przejrzystość.

Książka jest uważana za gęstą i niełatwą lekturę, wymagającą koncentracji i znajomości terminologii naukowej, co może zniechęcić niektórych czytelników. Polecana jest przede wszystkim naukowcom i osobom poważnie zainteresowanym tematem, potencjalnie ograniczając jej dostępność dla szerokiego grona odbiorców.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Neanderthals in Platos Cave - A Relativistic Approach to Cultural Evolution

Zawartość książki:

Teoria podwójnego dziedziczenia (DIT) uznaje fakt, że przez ostatnie 50 tysiącleci ewolucja kulturowa miała znaczący wpływ na naszą anatomię, zachowanie i poznanie.

Niestety, uznając „skumulowaną ewolucję kulturową” za „naturalny wybór” wszystkich poznawczo nowoczesnych ludzi, DIT sugeruje, że innowacje technologiczne są wskaźnikiem postępu, a „zapadanie” innowacji staje się „celem” ewolucji kulturowej. Jednak literatura antropologiczna dokumentuje małe i odizolowane grupy, które - pomimo tych „ułomności” - rozwinęły skomplikowane sieci wymiany, które niekoniecznie opierają się na innowacjach technologicznych i funkcjonują tylko w warunkach niskiej demografii.

Nie tylko parametry, na których opiera się transmisja kulturowa w DIT - prestiż, umiejętności, sukces - są nieznane, ale pewne „mechanizmy wyrównywania” zapewniają, że parametry te zostaną wyeliminowane, a tym samym żadne modele kulturowe nie mogą zyskać na znaczeniu. Co ciekawe, te społeczeństwa.