Ocena:
Książka zapewnia interesujący wgląd w związek Guntera Grassa z Gdańskiem i obozem koncentracyjnym Stutthof, ale nie dostarcza istotnych treści dotyczących historii Stutthofu.
Zalety:Jakość pisania jest wysoka; oferuje wgląd w związek Guntera Grassa z Gdańskiem i nazistowskim obozem koncentracyjnym.
Wady:⬤ Rażąco zawyżona cena w stosunku do ilości treści
⬤ brak wystarczającej ilości materiałów dotyczących Stutthofu
⬤ 182 strony głównej treści, z czego tylko 136 stron koncentruje się na samym Stutthofie
⬤ obszerne skupienie się na historii Gdańska sprzed 1939 r. zmniejsza znaczenie.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
A Nazi Camp Near Danzig: Perspectives on Shame and on the Holocaust from Stutthof
W rozległej sieci nazistowskich obozów, Stutthof może być najmniej znany poza Polską. Niniejsza książka jest pierwszą publikacją naukową w języku angielskim, która przełamuje milczenie na temat Stutthofu, gdzie internowano 120 000 osób, a co najmniej 65 000 zginęło.
Książka A Nazi Camp Near Danzig zawiera przegląd historii Stutthofu. Bada również znaczenie Gdańska w promowaniu kultu niemieckiego nacjonalizmu, który doprowadził do powstania Stutthofu i który ukształtował jego późniejszy rozwój w 1942 r. w obóz koncentracyjny z pełnymi zasobami nazistowskiej Rzeszy.
Książka pokazuje, w jaki sposób Gdańsk, powszechnie utożsamiany z miastem, w którym rozpoczęła się II wojna światowa, stał się pod rządami Alberta Forstera, wybranego przez Hitlera gauleitera, „awangardą niemieckiego nacjonalizmu na wschodzie”, a wraz ze swoją sporną historią, miastem-plakatem Trzeciej Rzeszy. Zastanawia się nad faktem, że Gdańsk był wystarczająco blisko, aby zaopatrywać Stutthof zarówno w więźniów - początkowo miejscowych Polaków i Żydów - jak i miejscowych ludzi do pracy w SS.
W całym studium Ruth Schwertfeger opiera się na historiach Danzigera i laureata Nagrody Nobla Güntera Grassa, aby rozważyć mroczne realia niemieckiego nacjonalizmu, których nawet żywe obrazy i dowcip Grassa nie są w stanie zamaskować. Schwertfeger pokazuje, jak niemiecki nacjonalizm stał się bardziej zabójczy dla wszystkich więźniów, zwłaszcza po lecie 1944 roku, kiedy tysiące żydowskich kobiet zmarło w systemie obozowym Stutthof lub zginęło w „marszach śmierci” po styczniu 1945 roku. Schwertfeger wykorzystuje źródła archiwalne i literackie, a także wspomnienia, aby pozwolić przemówić głosom ofiar.
Ich świadectwa zestawione są z usprawiedliwieniami sprawców. Książka z powodzeniem dowodzi, że ostatecznie Stutthof był nie mniej śmiercionośny niż inne obozy III Rzeszy, nawet jeśli był i pozostaje mniej znany.
