Nietzsche's Naturalist Deconstruction of Truth: A World Fragmented in Late Nineteenth-Century Epistemology
Nietzsche's Naturalist Deconstruction of Truth: A World Fragmented in Late Nineteenth-Century Epistemology oferuje nową interpretację dyskusji Nietzschego na temat prawdy i wiedzy, obejmującą okres od jego wczesnego eseju "O prawdzie i kłamstwie w sensie pozamoralnym" do jego późnych zeszytów. Umieszcza te dyskusje w kontekście neokantowskich, naturalistycznych, pozytywistycznych i pragmatycznych szkół wpływowych w XIX-wiecznej Europie Nietzschego.
Peter Bornedal argumentuje za postrzeganiem myśli epistemologicznej Nietzschego jako rozwinięcia tego paradygmatu: proponując idee, które są antymetafizyczne i antyteologiczne w swojej polemicznej orientacji, i ogólnie promując nowe naukowe naturalistyczne ideały w dyskusjach na temat wiedzy. Bornedal sugeruje, że racjonalne dążenie do tych nowych ideałów dla nieobciążonego umysłu logicznie prowadzi do nihilizmu w jego najgłębszym epistemologicznym sensie.
"Krytyka metafizyki" Nietzschego jest zatem postrzegana jako wywodząca się ze źródeł odmiennych od nowszych krytyk postmodernistycznych i dekonstrukcjonistycznych, a niekiedy stojąca z nimi w jawnej opozycji. Książka ta kontekstualizuje Nietzschego w odniesieniu do wielu filozoficznych rówieśników i zestawia go ze współczesnymi myślicielami w sposób, który rozwiązuje niektóre trudności, które nękały ostatnie badania nad Nietzschem.
