Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 14 głosach.
Oryginalny tytuł:
Nature, the Artful Modeler: Lectures on Laws, Science, How Nature Arranges the World and How We Can Arrange It Better
Zawartość książki:
Jak stałe są wydarzenia w przyrodzie i w jaki sposób są one stałe? Te wykłady dotyczą tego, co sugerują nasze naukowe sukcesy w przewidywaniu i manipulowaniu otaczającym nas światem.
Jedna - bardzo ortodoksyjna - relacja uczy, że nauki oferują ogólne prawdy, które łączymy z lokalnymi faktami, aby uzyskać nasze oczekiwania co do tego, co się stanie, zarówno naturalnie, jak i wtedy, gdy budujemy urządzenie do zaprojektowania, czy to laser, pralkę, moskitierę przeciwmalaryczną, czy aukcję na fale radiowe.
W tych trzech wykładach Carusa z 2017 roku Nancy Cartwright przedstawia inny obraz, w którym ani my, ani Natura nie mamy tak dobrych zasad. Uzyskiwanie prawdziwych przewidywań dotyczących prawdziwych wydarzeń jest przedsięwzięciem inżynieryjnym, które sprytnie wykorzystuje wiele różnych rodzajów wiedzy, z kilkoma prawdziwymi pochodnymi w zasięgu wzroku. Wymaga to umiejętnego modelowania. Zgodnie z ortodoksyjnym poglądem to, jak to robimy, nie odzwierciedla tego, jak robi to Natura. Jest to raczej konsekwencja ludzkich ograniczeń epistemicznych. Cartwright argumentuje, że jest to odsuwanie naszego rozumowania na dalszy plan. Powinniśmy odczytywać nasz obraz tego, jaka jest Natura, ze sposobu, w jaki nasze nauki działają, gdy działają najlepiej, aby nas w niej poruszać, a nie skłaniać się ku z góry ustalonemu obrazowi tego, jak Natura musi działać, aby wywnioskować, jaka byłaby idealna nauka, wolna od ludzkich wad. Ustawienie kolejności wnioskowania we właściwy sposób sugeruje, że podobnie jak my, Natura również jest zręcznym modelarzem.
Wykład 1 jest ćwiczeniem z opisu. Jest to studium praktyk naukowych, gdy nauki przecinają się ze światem, a następnie tego, jak ten świat najprawdopodobniej wygląda, biorąc pod uwagę sukcesy tych praktyk. Słynny eksperyment Millikana z kroplą oleju i zakres wiedzy zebranej razem, aby to zadziałało, są wykorzystywane do zilustrowania, że wydarzenia na świecie nie występują we wzorcach, które można właściwie opisać za pomocą tak zwanych „praw natury”. Niemniej jednak poddają się one umiejętnemu modelowaniu. Wydaje się, że bez wielkiego skoku wiary jest to wszystko, co możemy założyć na temat wydarzeń w Naturze. Wykład 2 jest ćwiczeniem z metafizyki. W jaki sposób układ zdarzeń może być taki, a nie inny? W odpowiedzi Cartwright proponuje ontologię, w której moce działają razem na różne sposoby, w zależności od układów, w jakich się znajdują, aby wytworzyć to, co się dzieje. Jest to metafizyka, w której możliwości są realne, ponieważ moce i układy są permisywne - ograniczają, ale często nie dyktują wyników (jak widzimy we współczesnej teorii kwantowej). Wykład 3, oparty na pracy Cartwrighta nad polityką opartą na dowodach i randomizowanych badaniach kontrolowanych, jest ćwiczeniem z filozofii technologii społecznej: w jaki sposób możemy wykorzystać naszą wiedzę o mocach i umiejętnościach modelowania, aby budować bardziej przyzwoite społeczeństwa i jak możemy wykorzystać naszą wiedzę i umiejętności, aby ocenić, czy nasze próby działają.
Wykłady są ważne, ponieważ: Oferują oryginalny pogląd na odwieczne pytanie o realizm naukowy, w którym nasza wiedza jest prawdziwa, ale nasze zasady naukowe nie są ani prawdziwe, ani fałszywe, ale są raczej szablonami do budowania dobrych modeli. Moce są obecnie w centrum uwagi metafizyki. Odczytanie ich z sukcesów praktyki naukowej, jak czyni to Wykład 2, dostarcza nowego spojrzenia na to, czym one są i jak funkcjonują. W dzisiejszych czasach głośno wzywa się do tego, aby filozofia była istotna dla „prawdziwego życia”. To właśnie dzieje się w Wykładzie 3, w którym Cartwright stosuje lekcję z Wykładów 1 i 2, aby argumentować za poważnym przemyśleniem sposobu, w jaki jesteśmy zachęcani - a w niektórych miejscach nakazani - do wykorzystywania dowodów do przewidywania wyników naszej polityki społecznej.
