Travel Narratives, the New Science, and Literary Discourse, 1569-1750
Niniejszy tom koncentruje się na przecięciu i wzajemnym zapłodnieniu między narracją podróżniczą, dyskursem literackim i nową filozofią we wczesnych okresach historycznych od nowożytności do początku XVIII wieku.
Autorzy analizują, w jaki sposób w epoce historycznej, która kładła nacisk na naród i w czasie, gdy eksploracja kładła podwaliny pod imperium, nauka i dyskurs literacki narracji podróżniczej stały się nierozerwalnie związane. Eseje zawarte w tym zbiorze wskazują na sposób, w jaki narracje podróżnicze odzwierciedlają niepokój związany ze zmianami wywołanymi odkryciami „nowej wiedzy” oraz sposób, w jaki ta wiedza z kolei zapewnia nowe i bardziej złożone zrozumienie rozwijającego się świata, w którym żyli pisarze.
Światów w tym tekście jest wiele (bo żaden „świat” nie jest monomiczny), od antypodów po Nowy Świat, od niebios po morza, od fikcyjnych światów po świat, który zawiera i/lub konstruuje nasz naród i imperium. Wszystkie te eseje pokazują, w jaki sposób Nowa Filozofia dramatycznie zmieniła dyskurs literacki.
