Ocena:
Biografia Fridtjofa Nansena autorstwa Rolanda Huntforda jest dobrze zbadana i fascynująca, badając życie złożonej osoby, która wniosła znaczący wkład w eksplorację polarną, a także wysiłki humanitarne. Podczas gdy początkowe rozdziały szczegółowo opisujące eksploracje Nansena są wciągające, niektórzy czytelnicy uznali, że późniejsze sekcje dotyczące jego kariery dyplomatycznej są mniej urzekające. Ogólnie rzecz biorąc, zapewnia dogłębne spojrzenie zarówno na jego osiągnięcia, jak i osobiste zmagania.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wyczerpująco zbadana
⬤ wciągająca fabuła, szczególnie we wczesnych częściach o eksploracji
⬤ równoważy naukowe osiągnięcia Nansena z jego życiem osobistym i politycznym
⬤ maluje Nansena jako złożoną postać, a nie uproszczonego bohatera.
⬤ Tempo znacznie zwalnia w późniejszych rozdziałach koncentrujących się na karierze dyplomatycznej Nansena
⬤ niektórzy czytelnicy uznali to za zbyt długie lub gęste
⬤ sekcje życia osobistego mogą wydawać się natrętne lub przeciągane
⬤ niektóre aspekty jego wkładu naukowego są niedostatecznie reprezentowane.
(na podstawie 25 opinii czytelników)
Nansen - The Explorer as Hero
Za wielkimi polarnikami początku XX wieku - Amundsenem, Shackletonem, Scottem na południu i Peary'm na północy - stoi duch Fridtjofa Nansena (1861-1930), mentora ich wszystkich. Był on ojcem nowoczesnej eksploracji polarnej, ostatniego aktu odkryć terytorialnych przed rozpoczęciem skoku w kosmos.
Nansen był doskonałą ilustracją tezy Carlyle'a, że „historia świata jest tylko biografią wielkich ludzi”. Był nie tylko pionierem w szalenie zróżnicowanych dziedzinach oceanografii i narciarstwa, ale także jednym z twórców neurologii. Niespokojny, niespokojny duch Fausta, Nansen był człowiekiem renesansu, który urodził się w swoich czasach w nowej Norwegii Ibsena i Griega.
Był artystą i historykiem, dyplomatą, który miał do czynienia z Leninem, Trockim i Stalinem, a także odegrał rolę w konferencji pokojowej w Wersalu, gdzie pomógł Amerykanom w ich wysiłkach na rzecz powstrzymania bolszewików. Podjął się również pomocy głodowej w Rosji.
Wreszcie, pracując dla Ligi Narodów jako Wysoki Komisarz ds. Uchodźców i Wysoki Komisarz ds.
Repatriacji Jeńców Wojennych, stał się pierwszym z nowoczesnych, świadomych mediów międzynarodowych urzędników państwowych.
