Najsmutniejsza dziewczynka na świecie: Prawdziwa historia zaniedbanej i odizolowanej dziewczynki, która chciała być kochana.

Opinie czytelników

Książka „The Saddest Girl in the World” autorstwa Cathy Glass zapewnia emocjonalne i wnikliwe spojrzenie na wyzwania stojące przed dziećmi w pieczy zastępczej, w szczególności skupiając się na młodej dziewczynie o imieniu Donna, która doświadczyła poważnego znęcania się. Czytelnicy są poruszeni szczerą opowieścią i zaangażowaniem autorki w pomoc tym trudnym dzieciom. Narracja jest zarówno rozdzierająca serce, jak i podnosząca na duchu, ujawniając złożoność opieki zastępczej i nadzieję na uzdrowienie.

** Emocjonalna i rozdzierająca serce narracja. ** Realistyczne spojrzenie na doświadczenia dzieci przebywających w rodzinach zastępczych. ** Czytelnicy docenią pełne współczucia i autentyczne opowieści autora. ** Edukacyjny wgląd w proces opieki zastępczej i związane z nim wyzwania. ** Połączenie smutku i nadziei w rozwoju fabuły. ** Angażuje czytelników dzięki treściom, z którymi można się utożsamić i emocjonalnej głębi.

** Niektórzy czytelnicy uznali temat za zbyt ciężki lub przygnębiający. ** Drobne problemy ze stylem pisania i czasem. ** Pragnienie większego wglądu w osobiste doświadczenia i emocje autora. ** Niektórzy czytelnicy czuli się przytłoczeni nadmiarem szczegółów dotyczących codziennej rutyny, co odciągało ich uwagę od głównej narracji.

(na podstawie 376 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Saddest Girl in the World: The True Story of a Neglected and Isolated Little Girl Who Just Wanted to Be Loved

Zawartość książki:

Autorka bestsellerów Sunday Times i New York Times Damaged opowiada prawdziwą historię Donny, która trafiła do rodziny zastępczej w wieku dziesięciu lat, będąc maltretowaną, represjonowaną i odrzuconą przez rodzinę.

Donna przebywała w rodzinie zastępczej ze swoimi dwoma młodymi braćmi przez trzy tygodnie, kiedy nagle została przeniesiona do Cathy. Kiedy Donna przybywa, jest cicha, wycofana i chodzi z ramionami pochylonymi do przodu i spuszczoną głową. Donna jest wyraźnie bardzo nawiedzonym dzieckiem i odmawia interakcji z dziećmi Cathy, Adrianem i Paulą.

Po cierpliwości i zachęcie ze strony Cathy, Donna powoli zaczyna mówić i mówi Cathy, że obwinia siebie za to, że ona i jej bracia zostali umieszczeni w placówce opiekuńczej. Służby socjalne wiedziały, że Donna i jej bracia byli zaniedbywani przez matkę alkoholiczkę, ale nikt nie zdawał sobie sprawy z rozmiaru przemocy, jakiej byli zmuszeni doświadczać. Prawda o fizycznych udrękach, przez które była poddawana, powoli wychodzi na jaw, a gdy Donna zaczyna ufać Cathy, opowiada jej, jak jej matka zmuszała ją do mycia się wełną drucianą, aby mogła pozbyć się koloru skóry, ponieważ jej matka wstydziła się, że Donna jest rasy mieszanej.

Rany psychiczne spowodowane znęcaniem się nad nią również zaczynają się odnawiać, gdy Donna zaczyna odtwarzać sposób, w jaki była traktowana w domu, uderzając i znęcając się nad Paulą, tak bardzo, że Cathy nie może spuścić Donny z oczu.

Gdy presja na Cathy zaczyna rosnąć, by pomogła temu dziecku, sprawy zaczynają się pogarszać, a Donna zaczyna zachowywać się w nieobliczalny sposób, niszcząc swoją sypialnię i regularnie znęcając się nad dziećmi Cathy. Cathy zaczyna się zastanawiać, czy może znaleźć sposób, aby pomóc temu dziecku, czy też blizny Donny są zbyt głębokie.