Kolejne zapomniane dziecko

Opinie czytelników

Książka Cathy Glass zapewnia emocjonalne i wnikliwe spojrzenie na wyzwania, przed którymi stoją przybrane dzieci i ich opiekunowie. Przedstawia wstrząsające doświadczenia maltretowanego dziecka, Aimee, oraz złożone kwestie związane z systemem ochrony dzieci. Chociaż historia jest wzruszająca i ma na celu wzbudzenie nadziei, niektórzy czytelnicy uznają jej elementy za nierealistyczne.

Książka jest trzymająca w napięciu i emocjonalna, oferując głębokie spojrzenie na system opieki zastępczej i wpływ przemocy na dzieci. Pisarstwo Cathy Glass wzbudza podziw i szacunek dla rodziców zastępczych. Wielu czytelników docenia wnikliwie omówione techniki opieki nad krzywdzonymi dziećmi. Zachęca do świadomości i współczucia dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji, jednocześnie budząc nadzieję i szacunek dla opieki zastępczej.

Niektórzy czytelnicy uważają, że treść jest zbyt przejmująca i ciężka. Pojawiają się głosy krytyczne dotyczące realizmu rozwiązania dla Aimee, ponieważ wydaje się ono zbyt optymistyczne, biorąc pod uwagę jej traumatyczną przeszłość. Dodatkowo, niektórzy narzekają na zaawansowane dialogi niewykształconego dziecka i powtarzające się szczegóły w tekście.

(na podstawie 624 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Another Forgotten Child

Zawartość książki:

Nowy pamiętnik autorki bestsellerów Sunday Times i New York Times, Cathy Glass.

Ośmioletnia Aimee od urodzenia znajdowała się w rejestrze ochrony dzieci. Jej pięcioro starszego rodzeństwa trafiło pod opiekę wiele lat temu. Nikt więc nie może zrozumieć, dlaczego pozostawiono ją w domu, by tak długo cierpiała. Wygląda na to, że o Aimee zapomniano.

Opieka społeczna poszukuje doświadczonego opiekuna zastępczego, który zaopiekowałby się Aimee, a gdy Cathy czyta skierowanie, rozumie dlaczego. Pomimo swoich zastrzeżeń, Cathy zgadza się na Aimee - jest w niej coś, co przypomina Cathy o Jodie (temat „Damaged” i najbardziej zaburzone dziecko, którym Cathy się opiekowała), a czytanie raportu natychmiast porusza jej struny serca.

Kiedy przyjeżdża, Aimee jest wściekła. I ma do tego pełne prawo. Pierwsze osiem lat swojego życia spędziła mieszkając z uzależnioną od narkotyków matką w mieszkaniu, które pracownik socjalny określił jako „nienadające się do zamieszkania przez ludzi”. Aimee jest tak wdzięczna, gdy pierwszej nocy wtula się w łóżko w domu Cathy, że doprowadza Cathy do łez.

Agresywna matka Aimee nieustannie sprawia kłopoty w kontaktach i rzuca oskarżenia pod adresem Cathy i jej rodziny również w obecności córki. Jest to trudny czas dla Cathy i sprawia, że Aimee trudno jest się z tym pogodzić. Ale gdy Aimee zaczyna ufać Cathy, zaczyna się otwierać. Im więcej Cathy dowiaduje się o życiu Aimee, zanim trafiła pod jej opiekę, tym bardziej jest przerażona.

Oczywiste jest, że Aimee powinna była zostać uratowana znacznie wcześniej, a gdy jej podróż wydaje się zbliżać do szczęśliwego końca, Cathy nie może powstrzymać się od refleksji nad wszystkimi innymi "zapomnianymi dziećmi", które wciąż cierpią...