Opinie czytelników
Podsumowanie:Ogólnie rzecz biorąc, czytelnicy uznali „Best to Laugh” za lekką i humorystyczną eksplorację życia w starym Hollywood z angażującymi postaciami. Jednak niektórzy uważali, że nie spełnia on wysokich standardów wyznaczonych przez poprzednie prace Lorny Landvik, wskazując na problemy z głębią postaci i tempem.
Zalety:Czytelnikom podobała się lekka i zabawna narracja, wiarygodne i dobrze rozwinięte postacie oraz zdolność książki do wywoływania śmiechu i emocjonalnych reakcji. Wielu doceniło wnikliwe spojrzenie na stare Hollywood oraz wątki przyjaźni i ambicji.
Wady:Niektórzy recenzenci uznali książkę za rozczarowującą w porównaniu do wcześniejszych dzieł Landvika, opisując postacie jako jednowymiarowe, a fabułę jako pozbawioną głębi. Kilku czytelników zauważyło, że pod koniec tempo się dłużyło, a tekst był momentami zbyt rozwlekły.
(na podstawie 76 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Best to Laugh
Zawartość książki:
Nikt nie podchodzi do życiowego bankietu, nie wyciąga tacy i nie rozkazuje: "Smutek, proszę", ale jako dziecko Candy Pekkala została nim poczęstowana. Każda kolejka do bufetu ma jednak sekcję deserową, a kiedy kuzynka dzwoni z propozycją podnajmu mieszkania w Hollywood, wydaje się, że Candy w końcu otrzyma coś słodkiego. To pożegnanie z Minnesotą i przywitanie z Kalifornią, gdzie dziewczyna, która zawsze żyła dzięki swojemu sprytowi, ma realną szansę na utrzymanie się dzięki niemu. W ten sposób niepohamowana Lorna Landvik wprowadza swoją najnowszą, nieodpartą postać na światową scenę - a przynajmniej na słabo oświetloną małą scenę, na której zaczyna się komedia stand-up.
Landvik, która sama jest artystką komediową, wykorzystuje swoją pełną przygód przeszłość i korzenie z Minnesoty, aby wyczarować życie Candy w tym dziwnym, nowym domu w Technicolorze. Jej współlokatorami w Peyton Hall są kulturystka, zrujnowany impresario klubu nocnego i dobrze skomunikowany rumuński wróżbita. Pojawiają się występy w teleturniejach, praca tymczasowa w wytwórni płytowej i lokalu podejrzanie przypominającym rezydencję Playboya, a także oczywiście kusząca, ale nie zawsze przyjazna scena komedii stand-up. W miarę doskonalenia swojego występu Candy jest testowana przez upokorzenia, hejterów i nieodłączny seksizm, który twierdzi, że "laski nie są zabawne".
Napisana z lekkością i cichą mądrością, które sprawiły, że jej prace są tak popularne, jest to klasyczna Lorna Landvik - czasami tak zabawna, że będziesz płakać; czasami tak smutna, że równie dobrze możesz się śmiać; i zawsze niemożliwe do odłożenia.
