Najdłuższa noc: Bombardowanie Londynu 10 maja 1941 roku

Opinie czytelników

Opinie użytkowników o „Najdłuższa noc: The Bombing of London on May 10, 1941” łączą w sobie uznanie i krytykę. Wielu czytelnikom podobały się szczegółowe osobiste relacje i żywe opisy chaotycznych wydarzeń, uznając je za pouczające i wciągające. Jednak niektórzy krytykowali organizację historii, brak map i uważali, że narracja była czasami nudna lub zagmatwana.

Angażujące osobiste relacje, dobrze zbadane z żywymi opisami, zapewniają unikalną perspektywę wydarzeń, wnikliwą dla czytelników niezaznajomionych z tematami II wojny światowej. Książka z powodzeniem podkreśla odwagę zwykłych obywateli i ożywia fakty historyczne.

Narracja może być nieuporządkowana i trudna do śledzenia, a przeskakiwanie między historiami powoduje zamieszanie. Niektórzy czytelnicy zauważyli brak map, które pomogłyby zrozumieć geografię Londynu, a także przypadki rażących błędów rzeczowych i czasami nudny styl pisania.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Longest Night: The Bombing of London on May 10, 1941

Zawartość książki:

"Emocjonalnie poruszająca relacja z najbardziej niszczycielskiego ataku na Londyn podczas Blitzu... Porywający i ważny wkład... Historia, którą czyta się jak powieść”.

Nieopowiedziana historia masowego nalotu bombowego, który niemal doprowadził Wielką Brytanię do militarnego upadku, The Longest Night ujawnia, jak blisko całkowitego zwycięstwa była Luftwaffe. W nocy 10 maja 1941 roku nazistowskie Niemcy wysłały około pięciuset samolotów, by zrzuciły na Londyn ponad siedemset ton materiałów wybuchowych. Ta żywa, dramatycznie opowiedziana relacja przedstawia, jak los zmienił się w oparciu o błędne przekonanie Hitlera, że faktycznie przegrał wojnę powietrzną nad Wielką Brytanią, i przedstawia niezrównaną odwagę Brytyjczyków, gdy zostali zepchnięci poza granice ludzkiej wytrzymałości.

"Doskonała książka... Gavin Mortimer przeprowadził wywiady z dziesiątkami ocalałych na potrzeby swojej trzymającej w napięciu narracji” - Andrew Roberts, The Wall Street Journal.