Najbliższa rzecz do życia

Opinie czytelników

Recenzje książek Jamesa Wooda, „Life Itself” i „The Nearest Thing to Life”, podkreślają jego potężną eksplorację literatury, jej znaczenie w życiu i doświadczenie czytania. Krytycy chwalą jego elokwentny styl pisania i głębokie spojrzenie na wzajemne oddziaływanie fikcji, wiary i kondycji ludzkiej. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że jego teksty są gęste i trudne do przyswojenia, co prowadzi do mieszanego odbioru wśród osób niezaznajomionych z krytyką literacką.

⬤ Elegancko napisane i prowokujące do myślenia eseje.
⬤ Głębokie spojrzenie na rolę literatury w naszym życiu i doświadczenie czytania.
⬤ Angażujące i osobiste refleksje z własnych doświadczeń Wooda jako emigranta.
⬤ Wciągająca analiza krytyki literackiej i procesu pisania.
⬤ Zachęca do lepszego zrozumienia literatury i inspiruje czytelników do poprawy własnych nawyków czytelniczych.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że tekst Wooda jest gęsty i trudny do zapamiętania po lekturze.
⬤ Nieodpowiednia dla zwykłych czytelników; bardziej korzystna dla entuzjastów literatury i pisarzy.
⬤ Niektóre rozdziały odbiegają od oczekiwanej tematyki i mogą wydawać się mniej znaczące.
⬤ Niektórzy krytycy wskazują, że książka może wydawać się „chuda” lub niewystarczająco rozwinięta w swoich tematach.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Nearest Thing to Life

Zawartość książki:

W tej niezwykłej mieszance wspomnień i krytyki, James Wood, znany współpracownik New Yorkera, napisał klasę mistrzowską na temat powiązań między fikcją a życiem.

Argumentuje, że spośród wszystkich sztuk fikcja ma wyjątkową zdolność opisywania kształtu naszego życia i ratowania jego tekstury przed śmiercią i historycznym zapomnieniem. Akt czytania jest tu rozumiany jako najświętsza i najbardziej osobista z czynności, a w książce znajdziemy błyskotliwe omówienia poszczególnych dzieł - między innymi opowiadania Czechowa „Pocałunek”, „Emigrantów” W.

G. Sebalda i „Błękitnego kwiatu” Penelope Fitzgerald. Wood ujawnia swój intymny związek ze słowem pisanym: widzimy rozwój chłopca z prowincji dorastającego w naładowanym chrześcijańskim środowisku, sekretną radość z czytania w dzieciństwie, powiązania między czytaniem a bluźnierstwem lub między literaturą a muzyką.

Ostatnia część omawia fikcję w kontekście wygnania i bezdomności. The Nearest Thing to Life to coś więcej niż mocno uargumentowana mała książka człowieka powszechnie uważanego za naszego najlepszego żyjącego krytyka, to ekscytująca osobista relacja, która odzwierciedla i ucieleśnia owocną zmowę między czytelnikiem a pisarzem (i krytykiem), i prosi nas o ponowne rozważenie wszystkiego, co jest stawką, gdy czytamy i piszemy fikcję.