Najbardziej samotne z nieszczęść: Szaleństwo i społeczeństwo w Wielkiej Brytanii, 1700-1900

Opinie czytelników

Książka „History of Psychiatry” zapewnia kompleksowy i wciągający przegląd ewolucji leczenia chorób psychicznych w Wielkiej Brytanii, opierając się w dużej mierze na źródłach archiwalnych. Czytelnicy uważają ją za dobrze napisaną i pouczającą, dzięki czemu nadaje się nawet do swobodnej lektury.

⬤ Ekscytująca i dobrze napisana
⬤ pouczająca z kompleksowym wglądem historycznym
⬤ mocno oparta na źródłach archiwalnych
⬤ wysoce zalecana dla osób zainteresowanych historią szaleństwa
⬤ odpowiednia do badań i przyjemna dla zwykłych czytelników.

Niektórzy czytelnicy nie zgadzają się z niektórymi wnioskami wyciągniętymi w książce.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Most Solitary of Afflictions: Madness and Society in Britain, 1700-1900

Zawartość książki:

Rutynowe zamykanie obłąkanych w sieci wyspecjalizowanych i celowo zbudowanych azylów jest zasadniczo zjawiskiem XIX-wiecznym.

Podobnie, dopiero w epoce wiktoriańskiej pojawiła się nowa, świadoma i zorganizowana profesja psychiatryczna, która starała się zamknąć obłąkanych w "terapeutycznej izolacji". W tej książce Andrew Scull bada ewolucję leczenia obłędu w Anglii i Walii, śledząc, co kryje się za przemianami w praktykach społecznych i przekonaniach, badając, w jaki sposób instytucjonalne zarządzanie obłąkanymi zastąpiło tradycyjne systemy opieki rodzinnej i lokalnej, oraz badając uderzający kontrast między utopijnymi oczekiwaniami założycieli azylu a surowymi realiami życia w tych przytułkach.

Scull lokalizuje korzenie nowych poglądów na temat obłędu i jego leczenia we wszechobecnych zmianach w politycznej, gospodarczej i społecznej strukturze brytyjskiego społeczeństwa oraz w związanych z tym zmianach w intelektualnych i kulturowych horyzontach jego klas rządzących. Wyjaśnia, że pod etykietą szaleństwa krył się coraz szerszy zakres ekscentrycznych zachowań, przez co przytułki stały się repozytorium dla kłopotliwych, zniedołężniałych i zniedołężniałych; wynikające z tego przepełnienie przytułków, jak twierdzi Scull, uniemożliwiło osiągnięcie pierwotnych celów leczenia i wyleczenia. Prowokacyjna relacja Sculla pokazuje, że historia naszych reakcji na szaleństwo, choć daleka od bycia bezlitosną paradą horrorów i coraz większych represji, jest równie daleka od bycia porywającą opowieścią o postępie ludzkości i nauki.

Niniejsza książka, oparta na badaniu Sculla "Muzea szaleństwa", jest obszerną przeróbką i rozszerzeniem tego wcześniejszego tekstu. Opierając się na własnych badaniach i badaniach innych osób przeprowadzonych w ciągu ostatnich 15 lat, Scull dodaje teraz nowe wymiary do tej pracy w historii psychiatrii i XIX-wiecznego społeczeństwa brytyjskiego.