Nationalist Voices in Jordan: The Street and the State
Zgodnie z konwencjonalną mądrością, tożsamość narodowa państwa jordańskiego została zdefiniowana przez rządzącą rodzinę Haszymidzką, która rządziła krajem od lat dwudziestych XX wieku. Pogląd ten pomija jednak znaczącą rolę, jaką "arabska ulica" - w tym przypadku zwykli Jordańczycy i Palestyńczycy - odegrała i nadal odgrywa w definiowaniu tożsamości narodowej w Jordanii i na Żyznym Półksiężycu jako całości.
Rzeczywiście, jak pokazuje niniejsze studium, "ulica" w nie mniejszym stopniu niż państwo była głównym aktorem w procesie budowania narodu na Bliskim Wschodzie w epoce kolonialnej i po jej zakończeniu. W tej książce Betty Anderson analizuje działalność Jordańskiego Ruchu Narodowego (JNM), zbioru lewicowych partii politycznych, które działały na rzecz promowania jedności panarabskiej i sprzeciwiały się utrzymaniu odrębnego państwa jordańskiego od lat dwudziestych do pięćdziesiątych XX wieku.
Wykorzystując źródła pierwotne, w tym wspomnienia, wywiady, poezję, podręczniki i gazety, a także zapisy archiwalne, Anderson pokazuje, w jaki sposób rozwój edukacji, nowe miejsca pracy w sektorze publicznym i prywatnym, zmiany w stosunkach gospodarczych, ustanowienie narodowych sił zbrojnych i eksplozja mediów zbiegły się, aby zaoferować zwykłym Jordańczykom i Palestyńczykom (którzy byli wówczas pod rządami Jordanii) alternatywne poczucie tożsamości narodowej. Anderson przekonująco dowodzi, że kluczowe elementy panarabskiej wizji i celów JNM wpłynęły na elitę haszymidzką i zostały przez nią ostatecznie przyjęte, mimo że sam ruch został politycznie pokonany w 1957 roku.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)