Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zapewnia humorystyczne i wnikliwe spojrzenie na kanadyjską scenę muzyczną poprzez osobiste anegdoty i wywiady z wybitnymi muzykami. Przemawia zarówno do fanów gatunku, jak i tych, którzy nie są z nim zaznajomieni, chociaż znajomość kanadyjskiego krajobrazu muzycznego może wzbogacić doświadczenie.
Zalety:⬤ Wciągający i humorystyczny styl pisania.
⬤ Ciekawe spostrzeżenia na temat kanadyjskiej muzyki i kultury.
⬤ Unikalne historie różnych muzyków.
⬤ Świetna dla fanów rockandrollowych opowieści z tras koncertowych.
⬤ Daje poczucie komfortu i nostalgii.
Wady:⬤ Może być trudna do zrozumienia dla osób niezaznajomionych z kanadyjskimi muzykami z lat 80/90.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają perspektywę autora za gorzką, szczególnie w stosunku do uznanych artystów.
⬤ Skupienie się na specyficznych kanadyjskich odniesieniach może ograniczyć jej atrakcyjność dla czytelników spoza Kanady.
(na podstawie 13 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
On a Cold Road: Tales of Adventure in Canadian Rock
Zawartość książki:
David Bidini, gitarzysta rytmiczny zespołu Rheostatics, aż za dobrze wie, jak wygląda życie zespołu rockowego w Kanadzie: jedna trasa koncertowa to piętrowe areny, a druga to bary wytapetowane zdjęciami zapomnianych zespołów.
Wypryskani fani błagający o kostkę do gitary i wściekli pijacy rzucający dwudziestkami szóstkami i kuflami. Bogate autobusy koncertowe przejeżdżające przez apokaliptyczne burze śnieżne i ciasne furgonetki cuchnące narkotykami i piwem.
Wspaniałe występy i łamiące serce rozstania. Bidini wielokrotnie grali w całym kraju, w tak odległych i niepodobnych do siebie miejscach jak Maple Leaf Gardens w Toronto i Royal Albert Hotel w Winnipeg. W 1996 roku, kiedy Rheostatics grali dla Tragically Hip podczas ich trasy Trouble at the Henhouse, Bidini prowadził dziennik.
W On a Cold Road splata swoje barwne opowieści o tej trasie z odkrywczymi i zabawnymi anegdotami od pionierów kanadyjskiego rocka - w tym BTO, Goddo, Stampeders, Max Webster, Crowbar, Guess Who, Triumph, Trooper, Bruce Cockburn, Gale Garnett i Tommy Chong - z którymi Bidini później przeprowadził wywiady, próbując porównać ich doświadczenia ze swoimi. Rezultatem jest oryginalny, żywy i niezapomniany obraz tego, co przez ostatnie czterdzieści lat oznaczało bycie muzykiem rockowym w Kanadzie.
