Na wodzie

Opinie czytelników

Książka „On The Water” autorstwa Hansa Maartena van den Brinka opowiada historię dwóch młodych wioślarzy, Antona i Davida, którzy w 1939 roku trenują w Amsterdamie do Igrzysk Olimpijskich pod okiem ekscentrycznego trenera. Narracja zgłębia tematy przyjaźni, rywalizacji i wpływu wydarzeń historycznych na życie osobiste, osadzone na tle II wojny światowej. Powieść chwalona jest za poetycką jakość i emocjonalną głębię, choć niektórzy czytelnicy uważają, że tempo jest powolne, a tłumaczenie niezręczne.

Powieść charakteryzuje się dopracowanymi postaciami i wciągającą narracją, która łączy sport i relacje osobiste. Czytelnicy chwalą liryczny styl autora oraz emocjonalną eksplorację przyjaźni i tęsknoty, a także sugestywne przedstawienie wioślarstwa. Wielu z nich uznało ją za wciągającą i przyjemną, co czyni ją godną polecenia lekturą, szczególnie dla osób zainteresowanych wioślarstwem.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że książka zaczyna się powoli, powodując potencjalne zniechęcenie. Niektórzy stwierdzili, że język lub tłumaczenie są niezręczne lub sztampowe. Osoby mniej zaznajomione z wioślarstwem mogą nie w pełni docenić niuanse tego sportu przedstawione w tej historii, a jeden z recenzentów zasugerował, że lepsza będzie inna książka na ten temat.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

On the Water

Zawartość książki:

„Potężna opowieść o romantycznym żalu” (The Seattle Post-Intelligencer), najlepsza książka Los Angeles Times z 2001 roku i finalista francuskiej nagrody Prix Medicis, On the Water opowiada przejmującą historię Antona i Davida, dwóch wioślarzy szkolonych przez tajemniczego niemieckiego trenera w złote amsterdamskie lato 1939 roku. Anton stoi nad brzegiem swojej ukochanej rzeki wiele lat później, w przeddzień wyzwolenia Holandii, i opłakuje utracony świat.

David, jego żydowski kolega z drużyny i cicha obsesja z tamtego magicznego lata, zniknął, a boathouse jest teraz opuszczony i opuszczony. Oszczędny, liryczny i pełen niuansów, On the Water jest po cichu ogromny, uchwycając moment tak precyzyjny i dokładny, jakby został złapany w bursztynie - klub wioślarski w Amsterdamie i dwóch jego zawodników z bardzo różnych środowisk, osadzonych na tle nadchodzącej wojny. Groźba nadchodzącej tragedii jest subtelnie wpleciona w historię dwóch chłopców, których jedynymi zmartwieniami są treningi, wyścigi i oni sami.

Na koniec Antonowi pozostaje tylko wspomnienie najwyższego szczęścia tamtego lata. „...

piękne, żywe pisarstwo... van den Brink opisuje wdzięk, ekstazę i agonię wioślarstwa, cud harmonii pracy zespołowej.” -- Carmela Ciuraru, The Washington Post Book World „(A) small miracle of a book.” -- Daniel Topolski, The Guardian.