Ocena:
Książka stanowi przemyślaną i przystępną analizę różnych prawicowych myślicieli, w szczególności skupiając się na tym, jak ich idee odnoszą się do nowoczesności i obecnych kontekstów społeczno-politycznych. Służy jako solidne wprowadzenie do myślicieli, którzy są często pomijani, jednocześnie skutecznie wyjaśniając złożone idee otaczające filozofię polityczną.
Zalety:⬤ przystępny styl pisania
⬤ dogłębna analiza myślicieli
⬤ znaczenie dla współczesnych kwestii
⬤ zachęca do krytycznego myślenia
⬤ wprowadza czytelników do mniej znanych filozofów
⬤ zwięzły i pouczający.
Wyklucza niektórych kluczowych myślicieli tradycjonalistycznych; może być zbyt gęsty dla niektórych czytelników pomimo swojej czytelności.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Thinkers Against Modernity
Wśród współczesnych intelektualistów dominuje przekonanie, że kondycja ludzkości nigdy nie była lepsza. Historia jest postrzegana jako długi epizod ucisku, który istoty ludzkie stopniowo, ale stale walczyły, aby przezwyciężyć ze znacznym sukcesem. Dowody tych sukcesów, które są powszechnie oferowane, obejmują zwiększoną konsumpcję materialną, lepsze zdrowie i dłuższą oczekiwaną długość życia, rozwój technologiczny, a przede wszystkim ciągły triumf „demokracji” i „praw człowieka”.
Jednak XIX i XX wiek przyniósł szereg dysydenckich myślicieli, którzy wyrazili wielki sceptycyzm wobec współczesnej cywilizacji. Ich indywidualne krytyki często znacznie się od siebie różniły. Jednak wspólną ideą, która wyłania się z prac tych prawdziwych intelektualnych awanturników, jest lament nad utratą tradycyjnych społeczeństw i pesymizm co do nowego świata, który przyniosła nowoczesność. Zamiast tego nowoczesny projekt został uznany przez myślicieli tak różnych jak Nietzsche, G.K. Chesterton i Alain De Benoist za kulturową i duchową degenerację, która raczej umniejszyła niż podniosła szlachetność człowieka.
Niniejsza praca Keitha Prestona analizuje idee tych myślicieli i rozważa potencjalne znaczenie ich spostrzeżeń w epoce postmodernizmu.
