Ocena:
Recenzje chwalą książkę za piękny styl pisania i refleksyjny charakter, rysując podobieństwa do poprzednich dzieł autora, takich jak „Szpiedzy”. Czytelnicy docenili empatię i nostalgiczne uczucia, które wywołuje, podczas gdy niektórzy zauważyli, że nie jest szczególnie humorystyczna. Pojawiły się jednak krytyczne uwagi dotyczące tempa i spójności, a niektórzy mieli wrażenie, że książka straciła na ostrości w miarę postępów.
Zalety:Pięknie napisana, refleksyjna, empatyczna, wywołuje nostalgię, angażuje czytelnika w przemyślenia na temat rodziny i wychowania.
Wady:Dla niektórych nie trzyma w napięciu, traci ostrość w dalszej części książki, nie daje silnego poczucia ojca autora.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Zdobywca nagrody PEN/Ackerley Prize
Wielokrotnie nagradzany dramaturg i powieściopisarz Michael Frayn czyni rodzinny pamiętnik swoim własnym ( The Daily Telegraph ), opowiadając historię swojego ojca, Toma Frayna. Sprytny chłopak, sprzedawca azbestu ze zwycięskim uśmiechem i słownictwem rodem z toru wyścigowego, Tom Frayn wyszedł niezrażony z dzieciństwa spędzonego w dwóch pokojach z sześcioma innymi osobami, z których wszystkie były głuche.
I pozostał niewzruszony, przez niemieckie rakiety, nieudolnych teściów i własną rosnącą głuchotę; przez niepowodzenie syna tak zaskakująco powolnego, jak ojciec był szybki na nogach; przez szokująco nagłą tragedię, która zaciemniła jego życie. Jak napisał Peter Kemp w The Sunday Times (London), Frayn nigdy nie pisał z większą błyskotliwością niż w poszukiwaniu swojej przeszłości.
