Muzyka po upadku: Współczesna kompozycja i kultura od 1989 roku

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że książka jest wszechstronnym badaniem muzyki współczesnej, chwalonym za głębię, pomysłowość i jakość pisania. Dobrze sprawdza się w środowisku akademickim, ale może wymagać od czytelników wcześniejszej wiedzy. Podniesiono pewną ostrożność dotyczącą potencjalnych uprzedzeń wynikających z wpływu na autora.

⬤ Dobrze napisana i wnikliwa
⬤ obszerna eksploracja muzyki nowoczesnej i współczesnej
⬤ wciągająca i przyjemna lektura
⬤ dobrze przyjęta jako prezent
⬤ odpowiednia do użytku akademickiego
⬤ otwierająca umysł i ambitna w swojej syntezie.

⬤ Wymaga znacznej wcześniejszej wiedzy dla pełnego zrozumienia
⬤ brak strony internetowej z przykładami muzycznymi
⬤ potencjalna stronniczość w rekomendacjach ze względu na podziękowania autora.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Music After the Fall: Modern Composition and Culture Since 1989

Zawartość książki:

"... najlepsza zachowana mapa naszych dźwiękowych krain cienia, która zmieniła sposób, w jaki słucham"- Alex Ross, The New Yorker.

"... niezbędny przegląd współczesnej muzyki."-- New York Times

"... ostry, prowokacyjny i zawsze na czasie. Sama lista odsłuchowa obiecuje miesiące świeżych odkryć, a główny tekst to nowy, świeży sposób poruszania się po świecie dźwięku." -- The Wire

Książka muzyczna roku 2017 - Alex Ross, The New Yorker

Muzyka po upadku to pierwsza książka, która bada współczesną zachodnią muzykę artystyczną w zmienionym środowisku politycznym, kulturowym i technologicznym ery pozimnowojennej. W tej książce Tim Rutherford-Johnson rozważa kompozycję muzyczną na tym zmienionym tle, umieszczając ją w kontekście globalizacji, cyfryzacji i nowych mediów. Rysując powiązania z innymi sztukami, w szczególności ze sztuką wizualną i architekturą, rozszerza definicję zachodniej muzyki artystycznej o formy kompozycji, muzyki eksperymentalnej, sztuki dźwiękowej i prac crossoverowych z całego spektrum, w sali koncertowej i poza nią.

Każdy rozdział jest krytycznym spojrzeniem na szeroką gamę kompozytorów, wykonawców, dzieł i instytucji oraz rozwija szeroki i bogaty obraz ekosystemu nowej muzyki, od północnoamerykańskich kwartetów smyczkowych po libańskich improwizatorów, od studiów muzyki elektroakustycznej w Ameryce Południowej po zniszczone fortepiany na australijskim odludziu. Rutherford-Johnson przedstawia nowe podejście do badania muzyki współczesnej, które w mniejszym stopniu opiera się na taksonomii stylu i techniki niż na porównaniu różnych reakcji na wspólne tematy przyzwolenia, płynności, nadmiaru i utraty.