Muzyka po upadku: Współczesna kompozycja i kultura od 1989 roku

Opinie czytelników

Ta książka jest chwalona jako lektura obowiązkowa dla każdego zainteresowanego muzyką nowoczesną i współczesną. Oferuje dogłębną eksplorację muzycznego krajobrazu, zapewniając syntezę pomysłów, która jest zarówno wciągająca, jak i pouczająca. Wymaga jednak wcześniejszej wiedzy, a niektórzy czytelnicy zauważyli potencjalną stronniczość w podziękowaniach autora.

⬤ Dobrze napisana i wciągająca
⬤ dogłębna eksploracja muzyki współczesnej
⬤ prezentuje innowacyjne i zsyntetyzowane pomysły
⬤ wysoce zalecana dla osób zainteresowanych tematem
⬤ dobrze przyjęta przez odbiorców jako prezent.

Wymaga znacznej wcześniejszej wiedzy lub badań; niektórzy czytelnicy wyrazili obawy dotyczące potencjalnej stronniczości ze względu na relacje autora z osobami cytowanymi w blurbach.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Music After the Fall: Modern Composition and Culture Since 1989

Zawartość książki:

"... najlepsza zachowana mapa naszych dźwiękowych krain cienia, która zmieniła sposób, w jaki słucham"- Alex Ross, The New Yorker.

"... niezbędny przegląd współczesnej muzyki."-- New York Times

"... ostry, prowokacyjny i zawsze na czasie. Sama lista odsłuchowa obiecuje miesiące świeżych odkryć, a główny tekst to nowy, świeży sposób poruszania się po świecie dźwięku." -- The Wire

Książka muzyczna roku 2017 - Alex Ross, The New Yorker

Muzyka po upadku to pierwsza książka, która bada współczesną zachodnią muzykę artystyczną w zmienionym środowisku politycznym, kulturowym i technologicznym ery pozimnowojennej. W tej książce Tim Rutherford-Johnson rozważa kompozycję muzyczną na tym zmienionym tle, umieszczając ją w kontekście globalizacji, cyfryzacji i nowych mediów. Rysując powiązania z innymi sztukami, w szczególności ze sztuką wizualną i architekturą, rozszerza definicję zachodniej muzyki artystycznej o formy kompozycji, muzyki eksperymentalnej, sztuki dźwiękowej i prac crossoverowych z całego spektrum, w sali koncertowej i poza nią.

Każdy rozdział jest krytycznym spojrzeniem na szeroką gamę kompozytorów, wykonawców, dzieł i instytucji oraz rozwija szeroki i bogaty obraz ekosystemu nowej muzyki, od północnoamerykańskich kwartetów smyczkowych po libańskich improwizatorów, od studiów muzyki elektroakustycznej w Ameryce Południowej po zniszczone fortepiany na australijskim odludziu. Rutherford-Johnson przedstawia nowe podejście do badania muzyki współczesnej, które w mniejszym stopniu opiera się na taksonomii stylu i techniki niż na porównaniu różnych reakcji na wspólne tematy przyzwolenia, płynności, nadmiaru i utraty.