Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka skutecznie przedstawia ogólną historię wojny z Abisynią, skierowaną do szerokiego grona odbiorców, jednocześnie zapewniając znaczny wgląd historyczny, szczególnie w odniesieniu do użycia trującego gazu i zastosowanych strategii wojskowych. Omawia delikatne kwestie historyczne związane z faszystowskimi Włochami i zapewnia dobrze zbadaną narrację popartą mapami i dokładną bibliografią.
Zalety:⬤ Przystępna dla ogółu czytelników bez poświęcania głębi treści.
⬤ Wyczerpująca dyskusja na temat użycia gazu trującego podczas wojny.
⬤ Dobrze wydana, z licznymi pomocnymi mapami i przypisami.
⬤ Znajomość języka włoskiego przez autora wzbogaca tekst.
⬤ Odzwierciedla obszerne badania wykazane w bibliografii.
Wady:⬤ Brak dodatku ze szczegółowym porządkiem bitwy lub uwagami technicznymi mógłby stanowić wartość dodaną.
⬤ Drobne niespójności między tekstem a mapami, które mogą prowadzić do nieporozumień.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Mussolini, Mustard Gas and the Fascist Way of War: Ethiopia, 1935-1936
Zawartość książki:
Na początku października 1935 r., bez wypowiedzenia wojny, około dwustu tysięcy żołnierzy i lotników włoskich sił zbrojnych, faszystowskiej milicji „Czarnych Koszul”, erytrejskich ascari i somalijskich dubatów najechało niepodległe państwo Etiopii (Abisynię). Była to operacja całkowicie z wyboru, a wybierającym był Il Duce: Benito Mussolini.
Wynikający z tego konflikt jest często opisywany jako wojna kolonialna. Chociaż z pewnością został rozpoczęty z zamiarem przekształcenia Etiopii we włoską posiadłość, w rzeczywistości była to wojna agresji przeciwko niezależnemu, suwerennemu państwu z członkostwem w Lidze Narodów. Państwo, które według jednego z jego XIX-wiecznych władców było „przez czternaście wieków chrześcijańską wyspą na morzu pogan”.
Szybkość włoskiego zwycięstwa wynikała z posiadania i bezwzględnego wykorzystania technologii; w szczególności samolotów, gazu musztardowego i motoryzacji / mechanizacji. Ponieważ walczyli z wrogiem, który nie posiadał żadnej z tych rzeczy, byli w stanie prowadzić, a nawet zainaugurować to, co wybitny teoretyk wojskowy JFC Fuller nazwał „wojną totalitarną” lub, jak stało się znane kilka lat później, wojną totalną.
Jego zdaniem był to faszystowski, naukowy sposób prowadzenia wojny. Jego zdaniem armia faszystowska, która ją prowadziła, była „naukowym instrumentem wojskowym”.
Niniejsza książka analizuje tę kampanię pod względem wojskowym i politycznym.
