Musimy porozmawiać o Kevinie

Opinie czytelników

Książka „Musimy porozmawiać o Kevinie” autorstwa Lionel Shriver to wstrząsająca eksploracja macierzyństwa i natury zła oczami Evy, matki próbującej zrozumieć swojego socjopatycznego syna, Kevina, który popełnia szkolną masakrę. Narracja rozwija się jako seria listów, które Eva pisze do swojego męża, wyrażając poczucie winy i kwestionując swoją rolę w kształtowaniu mrocznego charakteru Kevina. Pisarstwo jest chwalone za głębię i złożoność, ale niektórzy czytelnicy uznali je za zbyt gęste i wymagające.

Książka jest dobrze napisana, z unikalnym formatem listu, który nadaje głębi postaci głównej bohaterki. Porusza kwestie tabu w macierzyństwie, zgłębia głębokie tematy dotyczące natury i wychowania oraz utrzymuje wysoki poziom intensywności emocjonalnej, która pozostawia niezatarte wrażenie. Wielu czytelników docenia inteligentną prozę Shriver i zawiłości psychologicznych zmagań Evy.

Niektórzy czytelnicy uznali, że styl pisania jest zbyt rozwlekły i trudny w odbiorze, co często prowadziło do frustracji związanej z doborem skomplikowanego słownictwa przez autorkę. Przedstawienie postaci, w szczególności chłód Evy i mrożąca krew w żyłach natura Kevina, pozostawiły niektórych niezadowolonych lub oderwanych od rzeczywistości. Powolne tempo akcji i brak całościowego wglądu w postacie inne niż Eva były również punktami krytyki.

(na podstawie 2038 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

We Need To Talk About Kevin

Zawartość książki:

Eva nigdy tak naprawdę nie chciała być matką; z pewnością nie matką niekochanego chłopca, który zamordował siedmiu swoich kolegów z liceum, pracownika stołówki i nauczyciela, który próbował się z nim zaprzyjaźnić.

Teraz, dwa lata później, nadszedł czas, aby pogodziła się z małżeństwem, karierą, rodziną, rodzicielstwem i przerażającym szaleństwem Kevina w serii zaskakująco bezpośrednich korespondencji ze swoim nieobecnym mężem, Franklynem. Od samego początku niezadowolona z wyrzeczeń i społecznej degradacji macierzyństwa, Eva obawia się, że jej niepokojąca niechęć do własnego syna może być odpowiedzialna za doprowadzenie go do tak nihilistycznego zejścia z torów.